Δημοσιευση Αρθρου στο Αμερικανικο Ειδησιογραφικο Πρακτορείο SperoNews "Psychological operations at work: Salamis, 480 BC"

Νεα Δημοσιευση στο  Αμερικανικό Ηλεκτρονικό Ειδησιογραφικο Πρακτορειο SperoNews. Αυτη την φορα φιλοξενειται άρθρο με τιτλο "Psychological operations at work: Salamis, 480 BC" , του μελους του Συλλόγου μας κου Στεφανου Σκαρμιντζου , σχετικα  με τις ψυχολογικες επιχειρησεις που πραγματοποιηθηκαν κατα την διαρκεια της Ναυμαχιας της Σαλαμίνας. Το αρθρο φιλοξενει επισης  φωτογραφια ανακατασκευασμενης Ασπίδας μελους του Συλλόγου μας ,της φατριας των Ετεοβουταδων της Αθηνας.

Ακολουθει το Κειμενο:


Psychological operations at work: Salamis, 480 BC

The Greeks originally pushed slowly towards the enemy singing the paean “Apollo Savior God” as “Apollo Delphinius” was patron of mariners. As they started to receive projectiles from Psyttalia island, they began rowing backwards but with their prows facing the enemy. The Persian fleet began to move forward with confidence but also facing the first problems as they had to narrow their frontage to get into the space between the Cynosoura and what today is the islet of St George.

The Greeks were no longer retreating, as their flanks were no longer exposed. And they no longer sang the hymn to Apollo. A murmur was raised from the Greek fleet, growing steadily like a threat. A new paean was heard: Forward, children of the Greeks, Liberate the fatherland! Liberate your children, your women, The altars of the gods of your fathers, And the graves of your ancestors: Now is the ultimate struggle!

Those of the Persian fleet, who understood Greek, froze. This was not a simple battle song just to give courage. It was addressed to the press ganged Greeks of the Persian fleet calling for mutiny and insurrection. It was rebuking them for aiding the enemy to desecrate the shrines of the land that was the origin of their forefathers. It certainly tore the heart of the Ionian rowers like a scorched knife! Curses and oaths was the response the Persian officers who might have used whips to prevent potential indiscipline.

On the Phoenician and Carian ships, helpless captives were sacrificed on the prows to woe the gods of  the barbarians hoping for their assistance in the battle but also to terrorize their opponents. This was too much for the Athenian trierarch Ameinias fromPallene. He gave orders to his midshipman to hit thecrotala ‘forward full speed!’ and the trireme lunged forward like a wooden torpedo, to the nearest Phoenician ship that struggled with the water currents.

The heavier Athenian trireme shook the Phoenician. Some rowers were impaled from the broken oars and others were mangled. Several Phoenician marines fell into the water and some fell into the gap between decks and crushed. As the rest tried to come to their senses, the Athenian hoplitesinvaded the enemy deck and start killing them.

The sailors of Ameinias charged behind the hoplites with crowbars and axes and started to destroy the enemy’s prow emblem. The Phoenicians tried to surrender but the angered Athenians slew them without second thought. No mercy for the sacrilegious manslayers! The Phoenician ship’s prow emblem fell into the sea, with a splashing sound as if breaking the grip of fear that held tight the hearts of Greeks, demonstrating in this way that the enemy could not break them psychologically.

The Athenians who had suffered the anguish of their initial inability to prevent the enemy from ravaging their land gave way to their indignation by rowing as ever before. Each ship with its ram had become an instrument of vengeance. The Athenians taking advantage of the enemy’s overcrowding, the favorable currents and the vindictive ferocity of their marines began to have the upper hand against their Phoenician opponents. Many ships of the second and third Phoenician battle line after seeing the Athenian marines killing the enemy crews without taking prisoners, panicked and wrecked their vessels on shore of Perama in order to avoid engaging them.

The Persian Admiral seeing the Phoenicians collapsing ordered his reserves to advance. This resulted in more confusion as the ships, due to overcrowding mixed up their oars, thereby giving opportunities to the Greek shipmasters to ram them. Infuriated with anger, Ariabignis tried to bring order into the chaos but as he had no maritime experience, like most Persians, he made the situation worse. Ariabignis suddenly spotted the trireme of Themistocles and ordered his navigator to ram it. He thought that if he killed the Athenian Admiral he would reverse the situation in favor of the Persians.
But Araibignes planned without thinking of the ubiquitous Ameinias, who attacked and rammed the Persian flagship first. Undaunted the Persian Prince ordered his men to seize the ship of Ameinias. He personally led the attack holding in his arms his rich gilded weapons, true to the Persian martial traditions but Ameinias and his sub commander Lykomidissucceeded in stabbing him at a place not covered by his armor and killed him. The death of their leader broke the morale of the Asians and was a key factor to victory.




The next morning the Greeks prepared to fight again. This time Psyttaliaisland was guarded by the Athenians. The fleet was sailing in a sea covered with corpses and broken wood. But there was no enemy on the horizon. They arrived until the moored cargo ships to be used in the assault which Xerxes was preparing against Salamis but they did not find anyone. Only then did they realize the size of their victory. The ships were shaken from the joyful cries of a relieved people. On a trireme from the Attic demos of Elefsina, one marine from the ancient Royal Codridae clan lifted his helmet and looked around. His name was Aeschylus and in his play ‘ The Persians ‘ he left us the most shocking testimony of that terrible day. These people looked at the future with hope and simply wanted only to rebuild their lives. Today we know that with their blood they gave Western Civilization its right to exist!


Stefanos Skarmintzos writes on history and warfare. He resides in Greece.

Sources:

Aeschylus «The Persians» Loeb Classical Library 1914

Herodotus «Histories» Loeb Classical Library 1914

Pausanias «Description of Greece» trn. John Dreyden London: Macmillan, 1889

Plutarch «Themistocleς» Loeb Classical Library 1920

Plutarch «Aristides» Loeb Classical Library 1920

Plutarch «Cimon» Loeb Classical Library 1920

Strabo «Geography» Loeb Classical Library 1920

Kaveh Farrokh: Shadows in the Desert: Ancient Persia at War

Psy Ops in Ancient Greece (2010): Christy Emilio Ioannidou, ”Armies and Tactics” magazine issue 1, “Aegis” publishing, pp 28-35)

Also blog http://perialos.blogspot.com/2011/02/blog-post_07.html  (in Greek)

A.R. Burn, Persia and the Greeks. The defense of the West (second edition: 1984 London)

Δημοσιευση Αρθρου στο Αμερικανικο Ειδησιογραφικο Πρακτορείο SperoNews

Ο Σύλλογός μας , βρισκεται στην ευχαριστη θεση να σας ανακοινώσει οτι στο  Αμερικανικό Ηλεκτρονικό Ειδησιογραφικο Πρακτορειο Spero News φιλοξενειται άρθρο του μελους του Συλλόγου μας κου Στεφανου Σκαρμιντζου , αναφορικα με τον Πόλεμο στην Πρωϊμη Αρχαϊκη περίοδο ("Τhe Origins of the Ancient Greek Warfare"), μαζι με την φωτογραφία Οπλίτου-μελους του Συλλόγου μας ο οποίος φερει τον Περιγραφόμενο Ανακατασκευασμενο Οπλισμό της εποχης.

http://www.speroforum.com/a/SRSMDGVQIW53/71409-The-origins-of-ancient-Greek-warfare

Ακολουθει το κειμενο:

The origins of ancient Greek warfare

When we talk about hoplite warfare our mind goes to the ordered ranks of the phalanx formation and combined effort of the fighters to overpower their enemies. Scholars believe that is safe to say that phalanx style fighting had started around 700 B.C. But what happened before? How did the men who founded the Greek colonies and conquered the Mediterranean Sea fought against their enemies?

The excavations in Olympia and various items of Early Archaic Greek pottery gave us a wealth of information.  A careful study of the Homeric Epics is giving us an insight about the battle tactics of the Era.

The collapse of the Palace Societies had also the effect of military decline. The way was opened for a chaotic type of battle, where the well trained heavily armored aristocrats dominated. The word hoplitemeans men at arms and only men of good financial standing could afford adequate combat gear. The panoply of the time was covering the warrior from head to toe. It is safe to assume that, only aristocrats and their closest relatives or their picked bodyguards could have afforded that kind of equipment. The armor was not only a means of protection but also a way of displaying the warrior’s noble status.

The heavily armored hoplites would make a grandiose almost theatrical appearance on the battlefield with richer ones riding on their chariots. Its hardly surprising given their heavy armor who made them look like the much later appearing medieval knights. They first boasted about theirlinage and then challenged their counterparts in the enemy lines. They made extensive use of javelins or even stones if we trust Epic Poetry. Then they closed in and fought with swords.

The nearly catafract aristocrats, after neutralizing the best enemy fighters, led their followers in the obliteration of the less well armed and trained enemy units who had not the equipment nor the training to stand up to them as they were mostly peasants with rudimentary weapon skills.

But by the time of Homer, the deep formation that checked effectively the onslaught of the enemy elite fighters reappeared. (*). The time of the super heavy armored hoplite who excelled in individual combat had come to an end.

Stefanos Skarmintzos is a student of ancient history who writes from Greece.

*  Homer ILIAD 22 131-133, 145-150

Sources:

Connolly Peter, Greece and Rome at War , Greenhill Books, London, 1988

Hackett, John (1989), Warfare in the Ancient World.

Montagu, John D. Battles of the Greek and Roman Worlds, Greenhill Books, 2000.

Campbell, David A. Greek Lyric, Sappho and Alcaeus. Loeb Classical Library. Cambridge MA: Harvard University Press, London: Heinemann 1982.

Katsikis Dimitris, The Hoplite Phalanx in the Battle. Techniques and Tactics under  new revision- Η Οπλιτική Φάλαγγα στην  μάxη Τεxνικές και Τακτικέςuπο νέα θεώρηση, Army and Tactics Magazine- Πεpιοδικό Στpατοί καιΤακτικέs, vol 11, February 2011

Jonathan M. Hall. A history of the archaic Greek world, ca. 1200-479 BCE. Blackwell publishing 2007

Harvey Alan Shapiro. The Cambridge companion to archaic Greece. Cambridge University Press.

Βιντεο:"Τα χρωματα στον Αρχαιο Κόσμο" ,Μέρος 2/5- Εποχη του Χαλκου ,Αρχαϊκη & Κλασική Περίοδος. Διαλεξη στο Νεστοριδειο Μεγαρο Ροδου 17 Μαρτιου 2012.

Ομιλία του κου Στεφανου Σκαρμιντζου, Ιστορικου/Ερευνητη, , εκμερους του Συλλόγου Ιστορικών Μελετων ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ, στο Νεστοριδειο Μεγαρο Ρόδου, 17 Μαρτιου 2012.

Θεμα Ομιλιας :"Το Χρωμα στον Αρχαιο Κοσμο".

Το συγκεκριμενο αποσπασμα της Ομιλίας αναφερεται στην Χρηση του Χρωματος κατα την Υστερη εποχη του Χαλκου, καθως και κατα την Αρχαϊκη και Κλασικη περιοδο.

3η Προπόνηση του Συλλόγου μας , Κυριακη 8 Απριλίου 2012

Την Κυριακη 8 Απριλίου, πραγματοποιήθηκε η 3η Προπόνηση του Συλλόγου μας για το 2012, στον ανοιχτο χωρο προπονησεων μας στα Καμίνια Πειραια.

Δοκιμασαμε τεχνικες κλειστης μαχης και μονομαχιας οπλιτων με παραλληλη νεων μελών στις τεχνικες κινησης Φαλαγγας.

2η Προπόνηση του Συλλόγου μας , Κυριακη 1 Απριλίου 2012

Την Κυριακη 1η Απριλίου, πραγματοποιήθηκε η 2η Προπόνηση του Συλλόγου μας για το 2012

H προπόνηση διεξηχθη στην Αριδαια (Πέλλα), 50 χιλιόμετρα Βορεια της Θεσσαλονικης στο πανέμορφο ανοιξιατικο τοπίο της Μακεδονικης γης.

Παλια και νεα μελη εκπαιδευτηκαν σε νεες καινοτομες τεχνικες κινησης και αναπτυξης της Φαλαγγας , ενω παραλληλα μελη της Αποστολης του Συλλογου μας στην Γαλλια τον προσεχη Ιουνιο για το φεστιβαλ "GALLOROMAN DAYS", εκπαιδευτηκαν στον συγχρονισμό Φαλαγγας και την Οπλιτοδρομια.

Συμμετοχή των "ΚΟΡΥΒΑΝΤΩΝ" στο νεο Βιντεοκλίπ των "SACRED BLOOD" , με τίτλο "ALEXANDROS"

Δείτε την Συμμετοχη Οπλιτων του Συλλογου μας στο νέο εντυπωσιακό Videoclip του Epic Power Metal Μουσικου Σχηματος "SACRED BLOOD" , με τιτλο "ΑLEXANDROS -Ride through the Achaemenid Empire" !

1η Προπόνηση του Συλλόγου, 18 Μαρτίου 2012

Την Κυριακή 18 Μαρτίου 2012 πραγματοποιήθηκε στον χώρο του Αθλητικου Συλλόγου ΕΥΖΩΝΩΝ στα Μελλίσια Αττικής η 1η Προπόνηση του Συλλόγου μας για το 2012.

Με την καθοδήγηση του Καθηγητου Δρ Μανούσου Καμπούρη δοκιμαστηκαν καινοτομες τεχνικες αναπτυξης και κινησης της Φαλαγγας οι οποίες θα παρουσιαστουν για πρωτη φορα στο ευρυ κοινό στο Διεθνες Ιστορικο Φεστιβαλ "GALLOROMAN DAYS" της Γαλλίας στο οποίο ο Συλλογος μας θα συμμετασχει τον προσεχη Ιουνιο.

Θωράκιση Αρχαϊκης Εποχής. Κωδωνόσχημος θώρακας με ταρσοφυλακτήρες , περιμηρίδες και περιβραχιονιο

Βαριά θωρακισμένος πεζός οπλίτης του 6ου π.Χ αιώνα. Ο εξοπλισμός ακολουθεί την αρχαϊκή γραμμή κατασκευής και για την ολοκληρωσή του έχουν χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά χαλκός και δέρμα.

Το κράνος είναι Κορινθιακού τύπου, χάλκινο, σύνθετης κατασκευής και το βάρος του ανέρχεται στα 3 κιλά.Το κέλυφος είναι καλυμένο με χάλκινες φολίδες, το δερμάτινο γείσο πάνω από τα ανοίγματα των ματιών προσφέρει σκίαση. Τα επιμέρους μπρούτζινα διακοσμητικά στοιχεία προσφέρουν κύρος και αναγνωρισιμότητα στον κατοχό του.

Ο κωδωνόσχημος θώρακας είναι χάλκινος και ακολουθεί τα πρότυπα της αρχαϊκής μόδας. Η ανακατασκευή έχει βασιστεί σε αρχαιολογικό εύρημα θώρακα που βρέθηκε σε τάφο στην περιοχή Dalboki (Stara Zagora) και χρονολογείται από τον 5ο π.Χ αιώνα.

Ο μηχανισμός ασφάλισης - απασφάλισης αποτελείται από έξι σημεία πρόσδεσης, δύο στην θωρακική περιοχή και τέσσερα στα πλευρικά τοιχώματα δηλ. δύο ζεύγη ανά πλευρά. Στην μέση του κωδωνόσχημου με την βοήθεια μιάς δερμάτινης ζώνης προσδένεται η "μίτρη", ένα βαρύ χάλκινο παραπέτασμα με μηχανισμό σύσπασης ώστε να εξασφαλίζει την προστασία όσο και την ελεύθερη κίνηση των κάτω άκρων και της βουβωνικής χώρας. Γύρω από την κοιλιακή χώρα του θώρακα βρίσκεται στερεωμένο το Ομηρικό «ζώμα», μία χοντρή δερμάτινη ζώνη (διακοσμημένη ή μη) που πρόσφερε επιπλέον προστασία αλλά και χρησίμευε ως ένδειξη κύρους και καταγωγής. Στις παρούσες φωτογραφίες μπορούμε να δούμε δύο υποθετικές πολυτελείς εκδοχές ζωστήρων, με μπρούτζινους ρόδακες να μονοπωλούν τον διάκοσμο.

Ως εναλλακτική εκδοχή των ζωστήρων, ένα σύστημα αναρτήρων σε διάταξη "χιαστί" περιζώνει τον θώρακα προσφέροντας σημεία πρόσδεσης εξαρτημάτων. Η ασφάλιση της δερμάτινης αυτής διάταξης γίνεται στο πίσω μέρος του θώρακα διαμέσου συστήματος κρίκων και ιμάντων. Το δεξί άνω άκρο προστατεύεται από ένα χάλκινο περιβραχιόνιο σε σχήμα «κεντριού» μήκους 30 εκ. Παρά το μεγεθός του επιτρέπει την ανεμπόδιστη κίνηση του χεριού σε όλες τις γωνίες, από έρευνα πεδίου διεξάγεται το γεγονός ότι έχει κατασκευαστεί ως συνοδευτικός εξοπλισμός κωδωνόσχημων θωράκων.

Οι περικνημίδες ακολουθούν αμυγδαλόσχημη γραμμή κατασκευής σύμφωνα με τα αρχαϊκά πρότυπα καλύπτοντας τους μηρούς μέχρι το ύψος των γονάτων. Η κατακόρυφη στερεωσή τους γίνεται με μηχανισμό ανάρτησης μέσω υποθωράκιας ζώνης ενώ η οριζόντια στήριξη με κατάλληλα διαμορφωμένους ιμάντες που ασφαλίζουν στο πίσω μέρος των μηρών. Οι ταρσοφυλακτήρες αποτελούν εξαρτήματα εξαιρετικής καλλιτεχνικής και μηχανικής εφυϊας, προστατευουν τα κάτω άκρα επιτρέποντας ελεύθερο βάδισμα χάρην του μηχανισμού συσπάσεως που διαθέτουν. Προσαρμόζονται τόσο σε γυμνό πέλμα όσο και πάνω από σανδάλια. Τα σανδάλια είναι ανοιχτού τύπου, κατασκευασμένα από δέρμα. Το δερμάτινο πέλμα έχει πάχος ενός εκατοστού και στην εξωτερική πλευρά φέρει μεταλλικές κεφαλές που αυξάνουν την πρόσφυση των δρασκελισμών των οπλιτών στα πεδία των μαχών. Η ξύλινη θήκη του ξίφους είναι αναρτημένη με δερμάτινο τελαμώνα στο αριστερό μέρος του κόρμου του οπλίτη. Φέρει διακόσμηση απο μπρούτζινο ρόδακα και ξύλινη περίτεχνη απόληξη, δερμάτινη εξωτερική επένδυση για προστασία του ξύλου και καλύτερη εφαρμογή λαβής.

Η οπλιτική ασπίδα είναι ξύλινης κατασκευής ,διαμέτρου 90 εκατοστών και βάρους επτά κιλών. Φέρει πολυτελή δερμάτινη εσωτερική επίστρωση, περιφερειακό σύστημα με σχοινί οκτώ σημείων και χάλκινο σφυρήλατο κεντρικό σύστημα στερέωσης "λαβής - αντιλαβής". Η λαβή είναι αποσπόμενη για λόγους ασφάλειας, με την απομακρυνσή της η χρήση της ασπίδας καθίσταται αδύνατη.

Ο οπλίτης εκτός του ξίφους, κραδαίνει βαρύ μαστίγιο από χαλκό αρχαϊκής τεχνοτροπίας, σύμβολο δύναμης, υψηλής κοινωνικής θέσης και εξουσίας.

Ο Εικονιζόμενος Οπλισμός εχει κατασκευαστει για λογαριασμό του Σύλλόγου μας απο τον Ερευνητη Δημητριο Κατσικη www.hellenicarmors.gr

Λινοθώρακας Βαρέως τύπου με ανωφερείς και κατωφερείς μπρούτζινες φολίδες

Ανακατασκευή Λινοθώρακας βαρέως τύπου εμπνευσμένου από ζωγραφική απεικόνιση του 5ου π.Χ αιώνα. Αποτελείται από περίπου δύο χιλιάδες σφυρηλατημένες μπρούτζινες φολίδες στερεωμένες κατάλληλα σε υπόστρωμα λινού υφάσματος. Οι επωμίδες, ο κορμός όσο και οι πτέρυγες έχουν επενδυθεί εξ’ολοκλήρου με μεταλλικά ελάσματα προσφέροντας πολύ υψηλό επίπεδο προστασίας. Χαρακτηριστική κατασκευαστική ιδιομορφία είναι η φορά των φολίδων του κύριου κορμού καθώς αυτές ξεδιπλώνονται από κάτω προς τα πάνω. Η διάταξη αυτή εικάζεται πως προσφέρε καλύτερη προστασία σε χτυπήματα εισερχόμενα από χαμηλα, γεγονός που ενισχύει την άποψη πως τέτοιου είδους πανοπλίες προορίζονταν συνήθως για ιππείς. Το βάρος ανέρχεται στα 14 κιλά και συγκρατείται στο σώμα με την βοήθεια τεσσάρων σημείων πρόσδεσης αποτελούμενων από χάλκινους κρίκους και δερμάτινους ιμάντες και μηχανισμών χάλκινων κρίκων δερμάτινων λουριών. Ακόμη μία κατασκευαστική καινοτομία είναι ο μηχανισμός ασφάλισης–απασφάλισης των επωμίδων με την ύπαρξη ενός μονάχα κρίκου στο μέσο της κοιλιακής χώρας.

Για περισσότερη προστασία της περιοχής του θώρακα ο οπλίτης φέρει φολιδωτό κολλάρο αποτελούμενο από τετρακόσιες περίπου μπρούτζινες φολίδες. Το εξάρτημα αυτό ασφαλίζει με δερμάτινο λουρί στο πίσω μέρος του λαιμού με τέτοιο τρόπο που δεν εμποδίζει τις όποιες κινήσεις του κεφαλιού.

Τα υποδήματα ("εκδρομίδες") είναι κατασκευασμένα εξ’ολοκλήρου από δέρμα και σε αυτήν την έκδοση καλύπτουν σχεδόν όλο το μήκος των κνημίδων προσφέροντας υποτυπώδες προστασία από πλήγματα αλλά διατηρώντας το θερμοκρασιακό καθεστώς των κάτω άκρων σε υψηλά επίπεδα. Το πέλμα έχει πάχος περίπου 1,5 εκατοστών και στην εξωτερική του πλεύρα φέρει σιδερένιες κεφαλές για καλύτερη πρόσφυση στα πεδία των μαχών. Τα υποδήματα ασφαλίζουν με την βοήθεια δερμάτινων κορδονίων και ζευγάρια θηλιών.

Η ξύλινη θήκη του ξίφους είναι αναρτημένη με δερμάτινο τελαμώνα στο αριστερό μέρος του κόρμου του οπλίτη. Φέρει διακόσμηση απο μπρούτζινο ρόδακα και ξύλινη περίτεχνη απόληξη, δερμάτινη εξωτερική επένδυση για προστασία του ξύλου και καλύτερη εφαρμογή λαβής.

Ο Εικονιζόμενος Οπλισμός εχει κατασκευαστει για λογαριασμό του Σύλλόγου μας απο τον Ερευνητη Δημητριο Κατσικη www.hellenicarmors.gr

Λινοθώρακας Βαρέως τύπου με μπρούτζινες φολίδες στον κορμό και πτερυγες απο λινό

Πειραματική ανακατασκευή βαρέως τύπου λινοθώρακα του 5ου π.Χ αιώνα βασισμένη σε εικονογραφικά αρχαιολογικά ευρήματα της εποχής. Οι επωμίδες και ο κύριος κορμός φέρουν λεπιδωτή μεταλλική επένδυση αποτελούμενη από περισσότερες των 1000 σφυρηλατημένων μπρούτζινων φολίδων οι οποίες στερεώνονται κατάλληλα σε χοντρό λινό υφασμάτινο υπόστρωμα. Η περιοχή του στήθους έχει ενισχυθεί από μπρούτζινη πλάκα 1,2 χιλιοστών το επίπεδο προστασίας στην ευαίσθητη περιοχή της ευρύτερης καρδιακής χώρας. Οι πτέρυγες έχουν κατασκευαστεί από αλλεπάληλες στρώσεις λινού σε διπλή σειρά (συνολικού πάχους 3 εκατοστών) προστατεύοντας ικανοποιητικά την βουβωνική χώρα και την περιοχή των μηρών, επιτρέποντας ταυτόχρονα μεγάλη ελευθερία κινήσεων για τον οπλίτη (σκύψιμο, τρέξιμο κλπ).

Ο μηχανισμός ασφάλισης του λινοθώρακα περιλαμβάνει έξι σημεία πρόσδεσης, δύο στο ύψος του στήθους και τρία στην αριστερή πλευρά της κοιλιακής χώρας. Το κλείδωμα εξασφαλίζεται με διάταξη ανθεκτικών δερμάτινων ιμάντων και χάλκινων κρίκων. Για περισσότερη σταθερότητα στην εφαρμογή του λινοθώρακα ένας ανθεκτικός δερμάτινος ζωστήρας με χάλκινη πόρπη περιτυλίγει την φολιδωτή επιφάνεια στο ύψος της κοιλιακής χώρας. Το συνολικό βάρος του λινοθώρακα ανέρχεται στα 12 κιλά. Εσωτερικά του λινοθώρακα ο οπλίτης φέρει γιλέκο φτιαγμένο από φυσική γούνα προβάτου εξασφαλίζοντας ανεκτά επίπεδα διατήρησης σωματικής θερμοκρασίας κατά τους κρύους μήνες των εκστρατειών που άρχισαν να λαμβάνουν μέρος περίπου στα μέσα του 5ου π.Χ αιώνα.

Η ξύλινη θήκη του ξίφους είναι αναρτημένη με δερμάτινο τελαμώνα στο αριστερό μέρος του κόρμου του οπλίτη. Φέρει διακόσμηση απο μπρούτζινο ρόδακα και ξύλινη περίτεχνη απόληξη, δερμάτινη εξωτερική επένδυση για προστασία του ξύλου και καλύτερη εφαρμογή λαβής.

Οι περικνημίδες ακολουθούν μπαρόκ γραμμή με έντονα ανάγλυφα μοτίβα που μιμούνται την ανθρώπινη ανατομία των κάτω άκρων. Είναι κατασκευασμένες από ένα μοναδικό έλασμα μπρούτζου, φέρουν δερμάτινη επένδυση για προστασία των κνημών και εφαρμόζουν χωρίς την βοήθεια δερμάτινων λουριών κλπ. Στο ύψος των αστραγάλων έχουν προσδεθεί δερμάτινα μαξιλαράκια γεμισμένα με μαλλιά προβάτου που λειτουργούν ως σταθεροποιητές των περικνημίδων αποτρέποντας την πιθανή κάθετη πτώση τους λόγω της βαρύτητας και των κινήσεων κατά την διάρκεια του βαδίσματος και των ελιγμών.

Από την έρευνα πεδίου εξήχθει το συμπέρασμα πως η στήριξη των περικνημίδων διαμέσου της πλευρικής μηχανικής πίεσης του ελάσματος δεν είναι αρκετή για επαρκής ακινητοποίηση, η παρουσία των δερμάτινων "δαχτυλιδιών" κρίνεται απαραίτητη.

Τα σανδάλια είναι ανοιχτού τύπου, κατασκευασμένα από δέρμα. Το δερμάτινο πέλμα έχει πάχος ενός εκατοστού και στην εξωτερική πλευρά φέρει μεταλλικές κεφαλές που αυξάνουν την πρόσφυση των δρασκελισμών των οπλιτών στα πεδία των μαχών.

Η ασπίδα έχει ξύλινο πυρήνα με διάμετρο ενενήντα εκατοστών. Εσωτερικά είναι επενδεδυμένη με δέρμα, εξωτερικά φέρει έμβλημα από επίχρυσμα.Η λαβή είναι χάλκινη με δυνατότητα αφαίρεσης διαμέσου μηχανισμού με πύρους. Η ανθεκτικοτητά της έχει δοκιμαστεί σε πραγματικές συνθήκες μάχης.

Ο Εικονιζόμενος Οπλισμός εχει κατασκευαστει για λογαριασμό του Σύλλόγου μας απο τον Ερευνητη Δημητριο Κατσικη - www.hellenicarmors.gr

Διάλεξη των Κορυβάντων στην Ακαδημία του Poltusk στην Πολωνία

Ο Σύλλογος Ιστορικών Μελετών ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσει την Συμμετοχή του στο Διεθνές Ακαδημαϊκό Συνεδριο , της Ακαδημίας Ανθρωπιστικών Σπουδών του Poltusk στην Πολωνία., με τίτλο : "Disasters, Catastrophes and the Ends of the World in Sources", το οποίο θα διεξαχθεί στην ομωνυμη Ακαδημια 25 με 27 Ιουνίου 2012.

Τα μελη του Συλλόγου μας Νικόλαος Κλεισιάρης, Στέφανος Σκαρμίντζος και Κατσίκης Δημήτριος, θα πραγματοποιήσουν Διάλεξη με θέμα "Η Ανθρωπογενής Οικονομική Κατάρευση των Μέσων του 12ου Αιωνα π.Χ. και η Ανασύνθεση της Στρατιωτικής Τεχνολογίας που αυτη προκάλεσε" - "The Man-Made Economic Disaster of the Mid- 12th Century B.C. and the reconstruction (through means of experimental archaeology) of the military technology that it brought about" . Η διάλεξη θα πραγματοποιηθει την Τεταρτη 27 Ιουνίου 2012 στις 08:30 το πρωϊ στον Τομεα Αρχαιολογίας και Ανθρωπολογίας της Ακαδημίας.

Μπορειτε να δείτε το πρόγραμμα του Συνεδρίου ΕΔΩ:

Association "Koryvantes" Lecture in Pultusk Academy of Humanities - "Disasters, ...

Ανακατασκευη Λινοθώρακα: Bαρεου τυπου ολομεταλλικος λινοθωρακας με χαλκινες πλακες και φολίδες

Ο Σύλλογος Ιστορικών Μελετων ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ με ιδιαίτερη υπερηφάνια παρουσιάζει σε συνεργασία με τον Ερευνητη και κατασκευαστή Δημήτριο Κατσικη μοναδικές στο κόσμο υβριδικές κατασκευες οπλισμού του Αρχαίου Κόσμου που κατασκευαστηκαν για λογαριασμό του Συλλόγου μας.

Κατασκευες που βασίζονται σε χειροποίητες δημιουργίες μουσειακού επιπέδου, υψηλής ιστορικής και καλλιτεχνικής αξίας. Πανοπλίες αποκλειστικά κατασκευασμένες με παραδοσιακές μεθόδους βασισμένες σε αρχαιολογικά και φιλολογικά τεκμήρια.

Μπορειτε να δείτε όλες τις κατασκευες στην ιστοσελίδα του Κατασκευαστη http://www.hellenicarmors.gr/

O Λινοθώρακας αποτελεί ένα αρχαιολογικό μυστήριο που παραμένει μέχρι και σήμερα ένα ανοιχτό ερώτημα. Αυτό που καθιστά προβληματική την ανακατασκευή του είναι το γεγονός ότι δεν υπάρχουν μέχρι σήμερα επαρκή λογοτεχνικά και αρχαιολογικά ευρήματα ικανά να μας καθοδηγήσο

υν σε μία ασφαλή αναπαραγωγή. Όπως απακαλύπτει και η ετυμολογία του όρου, ο "λινοθώρακας" ήταν ένα είδος αμυντικής θωράκισης που είχε ως κύριο υλικό κατασκευής το λινό ύφασμα. Οι υπάρχουσες πηγές από τις οποίες μπορούμε να αντλήσουμε δισπαρτες πληροφορίες είναι κυρίως καλλιτεχνικής και λογοτεχνικής φύσης. Απεικονίσεις λινοθωράκων διαφόρων τυπολογιών ανιχνεύονται κατά εκατοντάδες σε ερυθρόμορφα και μελανόμορφα αγγεία η συχνότητα εμφάνισης των οποίων θα κορυφωθεί στις καλλιτεχνικές αναπαραστάσεις των μέσων του 5ου π.Χ αιώνα.

Πειραματική ανακατασκευή λινοθώρακα εμπνευσμένη από ερυθρόμορφο αγγείο της Κλασσικής περιόδου. Πάνω από σαράντα τετραγωνικά μέτρα λινού υφάσματος έχουν χρησιμοποιηθεί για να σχηματίσουν το υπόστρωμα πάνω στο οποίο έχουν κατάλληλα επικολληθεί δεκατέσσερα χάλκινα πλακίδια πάχους δύο χιλιοστών και επτακόσιες περίπου χάλκινες φολίδες που καλύπτουν τις επωμίδες και τις πτέρυγες. Για μεγαλύτερη προστασία, η περιοχή του στήθους έχει επενδυθεί με ένα επιπλέον χάλκινο επιστήθιο. Το σύστημα στερέωσης του θώρακα πάνω στον ανθρώπινο κορμό περιλαμβάνει έξι σημεία πρόσδεσης, δύο στο στήθος και τέσσερα στην αριστερή πλευρά της κοιλιακής χώρας. Προσφέρει

μεγάλη ευελιξία και υψηλά επίπεδα προστασίας. Το βάρος του θώρακα ανέρχεται στα 13 κιλα.

Ένα ζευγάρι ανατομικών χάλκινων επιμηρίδων (σε συνδιασμό με τις φολιδωτές πτέρυγες) εξασφαλίζει την υψηλή προστασία των μηρών καλύπτοντας την μπροστινή και την εξωτερική πλαϊνή πλευρά των άνω άκρων. Η ακινητοποίηση τους στο συγκεκριμένο σημείο του σώματος επιτυγχάνεται με δερμάτινους υμάντες που ασφαλίζουν τις επιμηρίδες τόσο στον κάθετο όσο και στον οριζόντιο άξονα. Η κάθετη σταθεροποίηση εξασφαλίζεται με δερμάτινους αναρτήρες που συνδέονται στην μέση του οπλίτη κάτω από τον θώρακα με την βοήθεια δερμάτινης ζώνης. Η ταυτόχρονη παρουσία των πτερύγων και των επιμερίδων δεν εμποδίζουν την ευκινησία του οπλίτη.

Οι περικνημίδες έχουν κατασκευαστεί από μονοκόμματα χάλκινα ελάσματα και ακολουθούν αρχαϊκή γραμμή διακόσμησης και ανατομίας και δεν διαθέτουν λουρία. Σταθεροποιούνται στις κνήμες με την βοήθεια δερμάτινων "μαξιλαριών" προσδεμένων στο ύψος των αστραγάλων, μιάς και η μηχανική πλευρική στήριξη που παρέχουν τα τοιχωματά τους δεν επαρκεί για αποτελεσματική χρήση τους. Ο συνδιασμός περιμηρίδων και περικνημίδων καθιστά σχεδόν απρόσβλητα τα κάτω άκρα από εχθρικές προσβολές δινοντάς τους την γενική εμφάνιση αγάλματος. Το πέλμα του οπλίτη προστατεύται μερικώς από ένα ιδιότυπο απλοϊκό τύπο δερμάτινου σανδαλιού που καλύπτει μονάχα την ευαίσθητη περιοχή της "καμάρας" αφήνοντας το υπόλοιπο "σκληροποιημένο" μέρος του πέλματος εκτεθημένο.Ένα χάλκινο περιβραχιόνιο προστατεύει την περιοχή μεταξύ δεξιού καρπού και αγκώνα.

Το κράνος είναι Κορινθιακού τύπου σύνθετης κατασκευής. Σε αντίθεση με τα περισσότερα Κορινθιακά κράνη, ο θόλος του κελύφους αποτελείται από δεκάδες χάλκινες φολίδες που σχηματίζουν μία συμπαγής δομή παρέχοντας μεγάλη προστασία της κεφαλής. Διακοσμητικά στοιχεία έχουν προστεθεί στην προμετωπίδα (μπρούτζινος στέφανος με ανάγλυφα) και στις παραγναθίδες (γρύπες). Το δερμάτινο παραπέτασμα πάνω ακριβώς από τα ανοίγματα των ματιών χρησιμεύει ως μηχανισμός σκίασης από τον δυνατό ήλιο αλλά και απόκρυψης του βλέματος του οπλίτη.

Η θήκη για το ξίφος είναι δερμάτινη και βρίσκεται στο αριστερό μέρος του οπλίτη, στερεώνεται στον κορμό με την βοήθεια δερμάτινου τελαμώνα που εφαρμόζεται "χιαστί" καθώς τυλίγεται στον δεξιό ώμο.

Το όλο σύνολο δίνει μία αληθοφανή εικόνα του βαριά οπλισμένου οπλίτη των αρχών του 5ου π.Χ αιώνα.

Περισσότερα δείτε στο : http://www.hellenicarmors.gr/