Αναφορά στο Σύλλογο Ιστορικών Μελετών ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ στην διάλεξη του Professor Bryan E. Burns, στο Πανεπιστήμιο του New Hampshire (ΗΠΑ), 29 Απριλίου, 2015

Ο Σύλλογος Ιστορικών Μελετών "Κορύβαντες" έχει την ιδιαίτερη τιμή να ανακοινώσει την αναφορά στο έργο του Συλλόγου απο τον Professor Bryan E. Burns αναπληρωτή Καθηγητή Κλασικών Σπουδών στο Wellesley College,  στην διάλεξη η οποία πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο του New Hampshire (ΗΠΑ), στις 29 Απριλίου 2015. Η διάλεξη με τίτλο "The Mycenaeans and Minoans Today: Revivals of Bronze Age Greece" περιέγραψε τις αποτυπώσεις της Αιγαιακής Εποχής του Χαλκού  στη σύγχρονη κοινωνία και πώς ο μεταμοντέρνος κόσμος αντιλαμβάνεται τις πολυδιάστατες πτυχές της "εξωτικής" Μυκηναϊκής και Μινωικής κοινωνίας. Σε ένα μικρό απόσπασμα μετά το 10:00' του συνημμένου βίντεο πραγματοποιείται αναφορά στην πειραματική ανακατασκευή της Πανοπλίας των Δενδρών (15ος Αιωνας πΧ) η οποία δρομολογήθηκε από το Σύλλογό μας το έτος 2012 μαζί με αναφορές στην διευρυμένη έρευνα και πειραματισμό του Συλλόγου σε 30 αιώνες Ελληνικής Στρατιωτικής Παράδοσης.

Καθηγητής Burns ειδικεύεται στην Αιγαιακή Προϊστορία: την μελέτη των πρώιμων πολιτιστικών φάσεων στην Ελληνική ηπειρωτική χώρα και τα νησιά του Αιγαίου, με περαιτέρω έμφαση στην Ύστερη Εποχή του Χαλκού και στις κοινωνίες της Μινωικής Κρήτης και Μυκηναϊκής κυρίως Ελλάδας (περίπου 1.700 με 1100 π.Χ.). Συμμετέχει ενεργά σε αρχαιολογικές Ανασκαφές και διατελεί συνδιευθυντής του Ακαδημαϊκού Προγράμματος "Eastern Boeotia Archeological Project".

"Το Σώμα των Υπασπιστών", Δημοσίευση στο περιοδικό ANCIENT WARFARE Magazine, Νοέμβριος 2015

Ο Σύλλογός Ιστορικών Μελετών "ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ" στην ιδιαίτερα ευχάριστη θέση να ανακοινώσει την δημοσίευση της Μελέτης του στο γνωστό Περιοδικό "ANCIENT WARFARE MAGAZINE" Τεύχος Νοεμβρίου 2015, ( Ιssue IX.5). Μέσω του άρθρου του μέλους του Συλλόγου μας Δρ Μανούσου Καμπούρη  "One identity, three units, and many functions - The hypaspist corps" προσεγγίζεται διεξοδικά η μονάδα των Υπασπιστών.

Οι Υπασπιστές ήταν μια επίλεκτη και μόνιμη μονάδα πεζικού του μακεδονικού βασιλείου. Πιθανότατα δημιουργήθηκαν από τον Φίλιππο τον Β' από τους Υπασπιστές του ευγενούς ιππικού των Εταίρων και αριθμούσαν 500 άνδρες. Τα βελτιωμένα οικονομικά και ο αυξανόμενος στρατός του μακεδονικού βασιλείου επέτρεψαν την αύξηση του αριθμού τους σε διαδοχικά βήματα μέχρι που έφτασαν τις 3000, οργανωμένοι σε  3 Χιλιαρχίες (6 πεντακκοσιαρχίες). Στρατολογούνταν από το συνολικό πληθυσμό και όχι από κάποια συγκεκριμένη περιφέρεια, αριθμούσαν το 1/10 του βαρέος πεζικού όπως προέβλεπαν οι τότε εικασίες για τον ιδανικό στρατό και η δύναμη των μονάδων τους ήταν διπλάσια των αντίστοιχων κλιμακίων πεζικού, όπως θα γίνει αργότερα και με τους Ρωμαίους. ήταν εκπαιδευμένοι σε ποικιλία όπλων και σε κάθε είδος αγώνα, και όταν λόγω ηλικίας απώλεσαν τη δυνατότητα εφαρμογής κινητικών τακτικών και αψιμαχίας μετονομάστηκαν σε Αργυράσπιδες και κατέστησαν επίλεκτη μονάδα γραμμής.

ΒΙΝΤΕΟ : Επίδειξη πάλης Παγκρατίου στους Διεθνείς Αγώνες της BIGA της Τουρκίας, 15-17 Αυγούστου 2014

Ένα νέο βίντεο απο επίδειξη της ομάδος Παραδοσιακής Τοξοβολίας του Συλλόγου Ιστορικών Μελετών ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ στα πλαίσια των εορταστικών εκδηλώσεων για την Μάχη του Γρανικού Ποταμού, στους Διεθνείς Αγώνες της Biga της Τουρκίας, 15-17 Αυγούστου 2014. Πραγματοποιήθηκε επίδειξη πάλης Παγκρατίου  και τεχνικών κλειστής μάχης, στην οποία μεταξύ άλλων συμμετείχαν η Παγκόσμια Πρωταθλήτρια Παγκρατίου για το 2013 Σταμέλου Όλγα και ο Αθανάσιος Μπάρκας πολυ-Πρωταθλητής και Μέλος της Εθνικής ομάδος Tae-Kwon-Do. Ευχαριστούμε τους "Α.Σ. Ευζώνων" και "Α.Σ. ΠαναγιώτηΣταμέλου" για την άριστη τεχνική επιμέλεια.

Οπλιτική Φάλαγγα και Παραδοσιακή Τοξοβολία, Αθήνα, Προπόνηση Κυριακής 4ης Μαϊου 2014

Την Κυριακή 4 Μαϊου 2014, πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία , στο χώρο προπονήσεως του Συλλόγου μας στην περιοχή της Αθήνας , εκπαίδευση παραγγελμάτων Οπλιτικής Φάλαγγας  και Προπόνηση Παραδοσιακής Τοξοβολίας .

 Μέλη του Συλλόγου είχαν την ευκαιρία να προπονηθούν σε μια νέα σειρά στόχων τοξοβολίας ενω παράλληλα να εκπαιδευτούν σε εξειδικευμένες κινήσεις Οπλιτικής Φάλαγγας κάτω απο την τεχνική καθοδήγηση του ερευνητή Στέφανου Σκαρμίντζου και σύμφωνα με το Ασκησιολόγιό μας ,

Συμμετοχή στις Τηλεοπτικές Παραγωγές του ΒΒC TWO : “Who were the Greeks”, & BBC FOUR :" Ancient Greece: The Greatest show on earth "

O Σύλλογος Ιστορικών Μελετών ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ , ανακοινώνει την συμμετοχή του στις μεγάλες Διεθνείς παραγωγές του BBC, με θέμα τον Πολιτισμό της Αρχαίας Ελλάδος, η οποίες ήδη προβάλλονται με πολύ μεγάλη επιτυχία στην Μεγάλη Βρετανία αλλά και σε ολόκληρο το Κόσμο.

Ο Σύλλογος μας παρουσίασε με μεγάλη επιτυχία και με διεξοδικό τρόπο τον τρόπο πολέμου μέσα απο την Οπλιτική Φάλαγγα , εντυπωσιακές σκηνές Σπαθασκίας και Ένοπλου Παγκρατίου, καθώς και σκηνές προετοιμασίας του Μέλανα Ζωμού. 

Δημοσίευση Νέας Μελέτης στο Περιοδικό "ANCIENT WARFARE MAGAZINE", Τεύχος Δεκεμβρίου 2013 , (VOL VIΙ issue 5)

Ο Σύλλογός Ιστορικών Μελετών "ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ" βρίσκεται εκ νέου στην ιδιαίτερα ευχάριστη θέση να ανακοινώσει την δημοσίευση της Μελέτης του στο γνωστό Περιοδικό "ANCIENT WARFARE MAGAZINE" Τεύχος Δεκεμβρίου 2013 , (VOL VIΙ issue 5). 

Μέσα απο το άρθρο του Επιστημονικού Συμβούλου του Συλλόγου μας Κου Στέφανου Σκαρμίντζου επιχειρείται μια καινοτόμα προσέγγιση στο γενικά άγνωστο αυτοσχέδιο ιππικό που δημιούργησαν οι «ΜΥΡΙΟΙ» για ν’ αντιμετωπίσουν τους Πέρσες ακροβολιστές. 

Το άρθρο κοσμείται με υψηλής ιστορικής ακρίβειας φωτογραφίες αποκατεστημένων πολεμιστών της περιόδου απο το Σύλλογό μας. Χρησιμοποιήθηκαν υλικά, εργαλεία και μέθοδοι κατασκευής της εποχής, για την παραγωγή τμημάτων οπλισμού όπως π.χ. η σπολάδα και το ζώμα, ενώ ο συνολικός εξοπλισμός δοκιμάστηκε κατ' επανάληψη για την λειτουργικότητα και την ευχρηστία του πριν φωτογραφηθεί στο στούντιο του κυρίου Α. Σμαραγδή.

Συνεργασία με την Ομάδα Team300TT για τον διεθνή αγώνα μηχανών μεγάλων Κυβισμού "Isle of Man".

Ο Σύλλογος Ιστορικών Μελετών "ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ θα ήθελε δημοσίως να ευχαριστήσει και να στηρίξει την Ελληνική Ομάδα Team300TT στον θρυλικό και πλέον απαιτητικό αγώνα για μηχανές μεγάλου κυβισμού παγκοσμίως, που θα λάβει χώρα το 2014 στην Νήσο του Man (Isle of Man).

Η Ελληνική Ομάδα Team300TT σε συνδυασμό με την Ελληνική Εταιρεία Carbon Fiber "CFC" και τον Σύλλογο Ιστορικών Μελετών ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ, συνεργάστηκαν για την συμβολική ανακατασκευή ενός αντιγράφου Κορινθιακού κράνους του 5ου πΧ αιώνα, ως επίσημο σύμβολο της συμμετοχής στον Αγώνα και μέσο προώθησης των στόχων της Ομάδας Team300TT.

Ο Σύλλογος ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ βοήθησε αποτελεσματικά στην τελική πιστοποίηση του αυθεντικού σχεδιασμού και την πιστότητα των επιμέρους τμημάτων του κράνους. Η Ελληνική εταιρεία CFC υλοποίησε την μοναδική αυτή carbon fiber εκδοχή του Κορινθιακού κράνους αποκλειστικά για την Team300TT, παντρεύοντας τον σεβασμό στην ιστορία με την σύγχρονη τεχνολογία.

Ο Σύλλογος ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ επίσης συνεργάσθηκε με την Ομάδα Team300TT, για την επιστημονική τεκμηρίωση της σχέσης της Νήσου του Man με τον Κλασσικό Ελληνικό κόσμο, καθώς η Νήσος φέρει περήφανα ως σύμβολό/σημαία την Τρισκελίδα της Φρατριάς των Αλκμαιωνιδών.

https://www.facebook.com/pages/Team300-TT/471183876301071?ref=stream&hc_location=stream

Οι ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ στην BIGA της Τουρκίας. Συμμετοχή στους 4ους Διεθνείς Αγώνες Παραδοσιακής Τοξοβολίας. 8 & 9 Σεπτεμβρίου 2013.

Η ομάδα Παραδοσιακής Τοξοβολίας του Συλλόγου Ιστορικών Μελετών ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ είχε την τιμή να παρευρεθεί στο 4ο Διεθνές Φεστιβάλ Έφιππης και Παραδοσιακής Τοξοβολίας ,που πραγματοποιήθηκε στην πόλη Biga της Τουρκίας (Αρχαία Πηγαία, νομός Canakale / Δαρδανελλίων) το Σαββατοκύριακο 8 και 9 Σεπτεμβρίου 2013.

Σημείο αναφοράς στον χώρο ,το φεστιβάλ συγκέντρωσε σημαντικές προσωπικότητες του αθλήματος από τις Η.Π.Α., Ιράν, Μογγολία, Κιργιστάν, Ουγγαρία, Σλοβακία, Ουγγαρία, Ελβετία, Αγγλία, Πολωνία, Γερμανία, Βουλγαρία και την Ουκρανία. Συνολικά συμμετείχαν 265 αθλητές, 46  από το εξωτερικό και 219 από Συλλόγους της Τουρκίας.

Την τιμητική εκπροσώπηση της Ελλάδας ανέλαβε ο Σύλλογός ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ με διμελή αποστολή, εκτελώντας μια παγκόσμια πρώτη παρουσίαση τοξευτικών βολών (αποστάσεων άνω των 70 μέτρων) σε συνδυασμό με χρήση βαριάς φολιδωτής πανοπλίας (τύπου λινοθώρακα), περικνημίδων και Οπλιτικής Ασπίδας (συνολικού βάρος οπλισμού περί τα 25 κιλά), στα πρότυπα απεικονίσεων Οπλιτών Τοξοτών σε αρχαία αγγεία και γλυπτά.

Τα αποτελέσματα και οι εμπειρίες της παρουσίασης αυτής θα ενσωματωθούν σε έρευνα του Συλλόγου για τον τρόπο πολέμου του Οπλίτη/τοξότη της Κλασικής Περιόδου, που θα παρουσιαστεί με αναλυτικό άρθρο το επόμενο διάστημα. 

Θερμές ευχαριστίες στον υπεύθυνο των αγώνων Metin Ateş και την εμπιστοσύνη που έδειξε στην ομάδα μας δια της προσκλήσεως, καθώς και στους υπόλοιπους διοργανωτές της εκδήλωσης για την άριστη φιλοξενία που μας παρείχαν.

Θερμά συγχαρητήρια στα Μέλη του Συλλόγου, Δεινοκράτη και Ιάσωνα για την συμμετοχή τους και την εξαίρετη εκπροσώπηση του Συλλόγου.

Σύλλογος Ιστορικών Μελετών ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ

Τα Μέλη της Αποστολής σε αναμνηστική φωτογραφία από το πεδίο βολής.

Στιγμιότυπο από τον διαγωνισμό. Βολές σε αποστάσεις άνω των 70 μέτρων με πλήρη εξάρτηση ,με την προσαρμογή της Οπλιτικής ασπίδας στην πλάτη στα πρότυπα απεικονίσεων Οπλιτών Τοξοτών.

Στιγμιότυπο από τον διαγωνισμό. Βολές σε αποστάσεις άνω των 70 μέτρων με πλήρη εξάρτηση ,με την προσαρμογή της Οπλιτικής ασπίδας στην πλάτη στα πρότυπα απεικονίσεων Οπλιτών Τοξοτών.

Φίλοι του Τουρκικού Οργανισμού Παραδοσιακής Τοξοβολίας TALIMHANE , σε αναμνηστική φωτογραφία με Οπλισμό του Συλλόγου μας.

Διασχίζοντας το πεδίο βολής με την ασπίδα τύπου "Όπλον" περασμένη στην πλάτη με τελαμώνα συνεχίζοντας την παράδοση των Οπλιτων-Τοξοτών στις πεδιάδες της Μικράς Ασίας.

Οι ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ Τοξότες στην αρχαία Πηγαία της Μυσίας (Γρανικός Ποταμός). Συμμετοχή στους 4ους Διεθνείς Αγώνες Παραδοσιακής Τοξοβολίας στην Biga της Τουρκίας, 6-9 Σεπτεμβρίου 2013

Η Ομάδα Παραδοσιακής Τοξοβολίας του Συλλόγου Ιστορικών Μελετών ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ, αποδεχόμενη με τιμή την πρόσκληση της Τουρκικής Ομοσπονδίας Παραδοσιακής Τοξοβολίας , θα συμμετάσχει στους 4ους Διεθνείς Αγώνες Παραδοσιακής Τοξοβολίας που θα πραγματοποιηθούν στην πόλη Biga της Τουρκίας, το 3ήμερο 6-9 Σεπτεμβρίου 2013.

Η Αρχαία πόλη "Πηγαία" (Biga), στα γεωγραφικά όρια Τρωάδας και Μυσίας, δίπλα στον ποταμό Γρανικό, φιλοξενεί τον μεγάλο διεθνή διαγωνισμό Έφιππης και Παραδοσιακής Τοξοβολίας, συγκεντρώνοντας το ενδιαφέρον και πολλές συμμετοχές απο δεκάδες χώρες.

O Σύλλογός ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ, συμμετέχοντας στον τρίτο σε σειρά Διεθνή Διαγωνισμό για το 2013, θα παρουσιάσει την Ελληνική Τοξευτική Παράδοση, αποκαθιστώντας συμβολικά την παρουσία Ελλήνων Οπλιτών-Τοξοτών σε έναν (ιδιαίτερα) ιστορικό για τον Ελληνισμό χώρο, προωθώντας παράλληλα έρευνες στον τομέα της Πειραματικής Αρχαιολογίας.

Σύλλογος Ιστορικών Μελετών ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ

NEW VIDEO : Association "KORYVANTES" Participation on "GALLO - ROMAN Days " 2012 , Vienne- France . June 2 & 3 2012

ΝΕΟ ΒΙΝΤΕΟ , απο την Συμμετοχή του Συλλόγου μας στο Αρχαιολογικό Φεστιβάλ "GALLO-ROMAN DAYS 2012" , στην πόλη Vienne της Γαλλίας. 2 & 3 Ιουνίου 2012 

 NEW VIDEO : Association "KORYVANTES" Participation on "GALLO - ROMAN Days " 2012 Αrchaeological Festival  , Vienne- France . June 2 & 3 2012.

 

ΠΕΡΣΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

Γραφει ο φίλος του Συλλόγου μας, Καθηγητής  Δρ. Μανουσος Καμπούρης

Μια ελάχιστα κατανοητή διάσταση των Μηδικών, και ειδικά της εκστρατείας του Ξέρξη είναι η ηθικοψυχολογική. Ο Ξέρξης ήταν ένας επηρμένος, μεγαλοφυής μεγαλομανής και φανατικός θρησκευτικός ζηλωτής. Οι ιδιότητες αυτές τον καθιστούσαν εξαιρετικά ικανό για Μεγάλο Βασιλιά, καθώς έπρεπε να εμπνέει ιερό σχεδόν δέος με απάνθρωπα σκληρά μέτρα και αδίστακτες πρακτικές, αλλά δημιουργούσαν προβλήματα στην αντιμετώπιση ενδεχομένων που άπτονταν της τέχνης της διαλεκτικής σύγκρουσης. Η εικόνα που είχε για τους αντιπάλους του μπορεί να μην ήταν μακριά από αυτή που έχουμε εμείς για τα γεγονότα της εποχής, και ήταν εξίσου λανθασμένη. Άλλωστε, πολιτιστικά είμαστε πολύ εγγύτερα στην αχαιμενική αυτοκρατορία εδώ και αιώνες, απ’ όσο στην κλασσική Ελλάδα!

Αναπαράσταση  Βαριά οπλισμένου Οπλίτη της Κλασσικής Περιόδου, ο οποίος φέρει ενισχυμενο με μπρουτζινες και χάλκινες φολίδες λινοθωρακα  και ξύλινη ασπίδα τύπου "Οπλον" . Συλλογος Ιστορικών Μελετων ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ

Από την περσική οπτική γωνία, οι Έλληνες ήταν πολιτικώς και κοινωνικώς υπανάπτυκτοι, αφού δεν σχημάτιζαν ενιαία πολιτική οντότητα και δεν είχαν φτάσει στην πολιτειακή ολοκλήρωση της βασιλείας, πελαγοδρομώντας μεταξύ ολιγαρχίας, τιμοκρατίας, ισοκρατίας ή αριστοκρατίας. Για τον Ιούλιο Καίσαρα, θα μπορούσαν να είναι αντίστοιχοι με τους Γαλάτες του 1^ου πχ αιώνα. Η πενία τους τους κατέτασσε στους πολιτιστικώς οπισθοδρομικούς, όπως θα έλεγε οποιοσδήποτε σημερινός λάτρης του Υλικού Πολιτισμού, κάτι σαν ευγενείς αγρίους ή γραφικούς αρνητές. Η φιλοσοφία, οι γυμνικοί και μουσικοί αγώνες και η επική ποίηση έδειχναν έναν γραφικό πρωτογονισμό, όπως άλλωστε θεωρούσαν και οι θιασώτες της πρωτοβιομηχανικής εποχής τις πολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες των διαφόρων-αγρίων- λαών που κατακτούσαν, με βασικό μάλιστα κριτήριο την πολυπλοκότητα ένδυσης!!! Η ηθική τους, με τις προδοσίες και την υποκρισία τους (αθέτηση εθελούσιας υποταγής των Αθηνών στο Δαρείο, Ιωνική Επανάσταση) αλλά και με την αλαζονεία τους (τελεσίγραφο Σπάρτης στον Κύρο) που συνοδευόταν από εθελοδουλεία, υποκρισία, εκδικητικότητα, μισαλλαδοξία και δειλία (συμπεριφορά Ιστιαίου και Ιππία) τους κατέτασσε στον κόσμο των ύπουλων και αναξιόπιστων αγρίων, που δεν έχουν ηθική συνείδηση για να εδραστεί η Συνέπεια, η φερεγγυότητα και η ειλικρίνεια.

 Όμως το χειρότερο στον ψυχισμό αυτών των κερδοσκόπων, αφερέγγυων και τελικά απολίτιστων φυλών είναι η θρησκεία τους: αυτή στα μάτια του μονοθεϊστή και θρησκευτικού ζηλωτή Ξέρξη, ήταν βρωμερή, ανήθικη και πρωτόγονη όπως ακριβώς συνέβαινε με τις ινδιάνικες και ασιατικές θρησκείες στα μάτια των Καθολικών και Διαμαρτυρομένων. Αφού δεν δέχονταν τον μοναδικό Αχούρα Μάζντα και την ζωροαστρική αποκάλυψη, που θεμελίωνε το θείο δικαίωμα το αχαιμενικού θρόνου, είναι αρνητές του Καλού, υπηρέτες του Σατάν και ψυχικώς δόλιοι εξ’ ορισμού. Πλην όλων των άλλων, είχαν δολοφονήσει κήρυκες, κάτι ασυνήθιστο αν όχι πρωτάκουστο.

Η πολεμική τους πρακτική ήταν μονοδιάστατη, ανεξέλικτη και απλοϊκή, δεν προσέφερε την ολοκλήρωση πολλαπλών στρατιωτικών ειδικοτήτων και τεχνολογικών επιτευγμάτων και, λόγω πολιτεύματος και στρατολογικής φύσης, ενείχε προβλήματα πειθαρχίας, εκπαίδευσης και συνοχής. Δεν έδειχναν κανένα ιδιαίτερο θάρρος, και αν και υπήρχαν στιγμιότυπα ευφυίας και μανιακής τόλμης, στερούνταν διοικητικών αρετών και ολοκληρωμένης, εξελιγμένης στρατιωτικής πρακτικής και σκέψης.

Συγχρονη Αναπαράσταση Αποβίβασης Βαριά Οπλισμένου Αθηναίου Πεζοναύτη .

Συλλογος Ιστορικών Μελετων ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ

Τα τελευταία στερεότυπα αναπαράγονται έκτοτε σε όλους σχεδόν τους ξένους και στους περισσότερους Έλληνες μελετητές. Είναι πάμπολλα τα σχόλια για την ελληνική αρετή και το ελληνικό θάρρος, και για την περσική διοικητική, στρατηγική και λογιστική ικανότητα. Και συνιστούν την κορυφαία διαστρέβλωση των ιστορικών γεγονότων, αφού εκτός από Τύχη και ανδρεία, τα Μηδικά ήταν το καλύτερο γνωστό παράδειγμα διεξαγωγής σύγχρονου, ολοκληρωτικού τύπου επιχειρήσεων και από τις δύο πλευρές.

Η περιγραφή του Ηροδότου για την περσική εντύπωση στο Μαραθώνα, όπου η Δρομαία Έφοδος οδήγησε στο συμπέρασμα ότι πρόκειται περί τρελών, δεν θα έπρεπε να ληφθεί μονοδιάστατα. Τρελοί δεν είναι μόνο οι ανόητοι άφρονες που οδεύουν προς την καταστροφή τους. Τρελοί είναι και οι φανατισμένοι και άφοβοι μανιασμένοι, που ορμούν άφοβα σε ένα αιματηρό όργιο, φαινομενικά χωρίς ίχνος οργάνωσης, συστήματος, σχεδίου και λογικής. Και από την περσική πλευρά, η έφοδος των Μαραθωνομάχων έτσι πρέπει να έμοιαζε. Η απίστευτη σφαγή που ακολούθησε (δεν αναφέρονται αιχμάλωτοι, άρα δεν συνελήφθησαν ενώ 6400 ήταν μόνο οι νεκροί επί του πεδίου, στους οποίους πρέπει να προστεθούν οι πνιγμένοι στο βάλτο και όσοι τραυματίες κατέληξαν αργότερα, εν πλω), η επίθεση στα πλοία και το λουτρό αίματος αναμεμιγμένο με πανικό σαφώς θα άφησαν αυτό το εντύπωμα στον μέσο Πέρση επιβιώσαντα. 

Συγχρονη Αναπαράσταση Ελαφρά Οπλισμένου Πελταστή. Πολλοί απο τους Κοπηλάτες του Στόλου εκτελούσαν υπηρεσίες ελαφρού πεζικού.Συλλογος Ιστορικών Μελετων ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ

Ούτε θα είδε, ούτε θα ανέλυσε την μαεστρική παράταξη, την καλά υπολογισμένη ταχύτητα της εφόδου και την εκπληκτικής πειθαρχίας και συγχρονισμού κίνηση της διπλής υπερκέρασης που συνοδεύτηκε από μετρημένη καταδίωξη, απεμπλοκή, αναστροφή, εγκάρσια κίνηση και δεύτερη έφοδο. Ακόμη και ανώτεροι Πέρσες διοικητές είναι συζητήσιμο αν μπόρεσαν να αποκτήσουν ακριβή αντίληψη του ελληνικού ελιγμού, του τρόπου εκτέλεσης και των επιμέρους παραμέτρων του.  Προφανώς αντελήφθησαν την ασύμμετρη εξέλιξη της μάχης και τον ελιγμό, αλλά η προμελέτη και ο τρόπος εκτέλεσης ίσως να τους γνωστοποιήθηκαν πολύ αργότερα. Ίσως και ποτέ μέχρι το έργο του Ηροδότου.

Ο Ξέρξης είχε λάβει αυτές τις πληροφορίες από τους βετεράνους του Μαραθώνα. Θυμόταν επίσης ότι στην ιωνική επανάσταση οι Πέρσες κέρδισαν όλες τις μάχες ξηράς πλην μιας, όπου ηττήθηκαν ολοκληρωτικά αλλά με ενέδρα. Αυτό οδηγεί στον υποβιβασμό του αντιπάλου σε πονηρό και θρασύ βάρβαρο. Ο Μαραθώνας, με την αιφνιδιαστική έφοδο, μπορεί κάλλιστα να θεωρήθηκε άλλη μια ενέδρα, όπου ο περσικός στρατός κτυπήθηκε ενώ ήταν ανέτοιμος.

Και οι Έλληνες κάνουν ό,τι μπορούν για να του δικαιολογήσουν αυτήν την άποψη. Στις Θερμοπύλες, τα τρία κλιμακτηριακά περιστατικά χαρακτηρίζονται από μανιώδες θάρρος βαρβάρων (ό,τι πρόσαπταν 200 χρόνια αργότερα οι Έλληνες στους Γαλάτες), ή από ύπουλους αιφνιδιασμούς.  Οι Αθάνατοι την πρώτη ημέρα παρασύρονται σε ενέδρα και κατανικώνται, κάτι που συνιστά τέχνασμα. Η επίθεση στο στρατόπεδο του Ξέρξη για τη δολοφονία του είναι ύπουλο, αιφνιδιαστικό και άνανδρο κτύπημα. Και τέλος, η εξωφρενική «επί θανάτω έξοδος» της τρίτης ημέρας, με μέγιστο άνοιγμα μετώπου και επιθετική κίνηση, που σκόπευε στη μέγιστη δυνατή ζημιά στον αντίπαλο για ένα προδιαγραμμένο ηρωικό τέλος, ήταν απόλυτα βάρβαρη και ενδεικτική ενός μη ορθολογικού αγώνα, που δεν αντιλαμβανόταν την υποχώρηση ή την παράδοση και την πολιτιστική επιλογή της αποδοχής της ήττας. Ενός φανατικού ολοκληρωτικού πολέμου. Σε συνδυασμό με την δολοφονία των κηρύκων, αυτή η ιδέα πιθανότατα οδήγησε στη σύληση του νεκρού του Λεωνίδα από τον Μεγάλο Βασιλιά, που με την προσπάθεια δολοφονίας και το φόνο των κηρύκων θεωρούσε εαυτόν δεσμευμένο σε άλλη κλίμακα πολέμου, πέραν των συνηθισμένων κατακτήσεων. Κατά τον Χίτλερ, αυτός ο πόλεμος είχε κηρυχθεί σε ολοκληρωτική μορφή από τους Έλληνες. Ο όρκος των Πλαταιών, με τις απειλές για τους Μηδίσαντες το περιγράφει ανάγλυφα.

Ακόμη χειρότερα, ακριβώς την ίδια ιδέα πρέπει να αποκόμισαν και οι Πέρσες ναύαρχοι. Δεν γνωρίζουμε για τις θαλάσσιες συγκρούσεις της ιωνικής επανάστασης, αλλά στο Αρτεμίσιο οι Έλληνες επετέθησαν με το που εμφανίστηκε ο περσικός Μέγας Στόλος. Για την περσική οπτική γωνία, δεν δίστασαν καθόλου. Το πρωί εμφανίστηκε ο στόλος, το απόγευμα οι Έλληνες επετέθησαν. Αν ο Διόδωρος έχει δίκιο, επετέθησαν στα περσικά αγκυροβόλια, έκαναν όση ζημιά μπορούσαν και απενεπλάκησαν, αλλά τελικά ακολούθησε ναυμαχία. Την επόμενη μέρα το έκαναν καλύτερα, και δεν ακολούθησε ναυμαχία, ενώ χτυπήσαν καραβοτσακισμένο και εξαντλημένο αντίπαλο. Την τρίτη μέρα, που επετέθησαν οι Πέρσες, απλά αντιστάθηκαν. Είναι προφανές το ότι αποφεύγουν, σε στεριά και θάλασσα τις εκ παρατάξεως μάχες. Κτυπούν με μανία, άγρια και στα όρια της τρέλας σε κάθε ευκαιρία, αλλά περιμένουν και εκμεταλλεύονται περιστάσεις και αδυναμίες. Χαλαρή επιφυλακή, κουρασμένο αντίπαλο, ευνοϊκό έδαφος και καιρό. Δεν πρόκειται για ευγενική μάχη Κυρίων, αλλά για πόλεμο τεχνασμάτων. Αντί να καταλάβουν την διαλεκτική τους, οι Πέρσες προτιμούν να τους θεωρήσουν ύπουλους πλην άφρονες παρανοϊκούς χωρίς πραγματική πολεμική αρετή, αφού εκμεταλλεύονται τις συγκυρίες. 

Συγχρονη Αναπαράσταση  Βαριά οπλισμένου Οπλίτη της Κλασσικής Περιόδου, ο οποίος φέρει ενισχυμενο με  χάλκινες φολίδες και ελάσματα λινοθωρακα  και Οπλιτικό Ξίφος . Κατασκευή www.hellenicarmors.gr Συλλογος Ιστορικών Μελετων ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ

Η περίεργη μίξη θρασύτατης τόλμης και ευνοϊκών συνθηκών δεν οδηγεί τον επηρμένο περσικό επιτελικό νου στην απόδοση στοχαστικών στρατηγικών ικανοτήτων στην ελληνική πλευρά, αλλά στην υποτίμησή της. Η ήττα στη Σαλαμίνα επέρχεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, με ελληνικό τέχνασμα (προσποιητή κορινθιακή φυγή και τέχνασμα Θεμιστοκλή), που ακολουθείται από ακραίο θάρρος και ύψιστη ικανότητα, αλλά θεωρείται… Ατύχημα από το περσικό επιτελείο. Αυτή η κοντόφθαλμή θεώρηση θα οδηγήσει στην ήττα εκμηδένισης στις Πλαταιές, πάλι με τέχνασμα (σπαρτιατική υποχώρηση) συνδυασμένο από αφύσικη, υπεράνθρωπη δοκιμασία θάρρους (ακλόνητη παραμονή υπό βροχή βελών για ώρα μέχρι την έλευση στη σωστή θέση του περσικού πεζικού ώστε να εξαπολυθεί επίθεση) και παρά τις άριστες πληροφορίες για τις ελληνικές πρακτικές που συγκεντρώνει και αξιοποιεί ο Μαρδόνιος, καταφέρνοντας δύο φορές να αποτρέψει ελληνικούς αιφνιδιασμούς και τεχνάσματα (υπεράσπιση Ασωπού και αλλαγή διατάξεων).

Αυτή η ηθική και διανοητική υπέρβαση εκ συστήματος αγνοείται και αποκρύπτεται δολίως από τους νεότερους μελετητές. Ο χαρακτηρισμός των Σπαρτιατών ως πειθαρχημένων χοντροκέφαλων, ανεγκέφαλων πολεμικών μηχανών (κάτι σε στερεοτυπικό Ναζί, των οποίων άλλωστε είχαν το θαυμασμό) που βασίζεται στα δηλητηριώδη και εμπαθή σχόλια του Θουκυδίδη, συνιστά προκλητική ιστορική εθελοτυφλία. Ήδη από το 494 πΧ γίνεται λόγος όχι για την ανώτερη σπαρτιατική ανδρεία αλλά για την ικανότητα στα τεχνάσματα, μια ικανότητα που ανάγεται στην εποχή του Α’ Μεσσηνιακού πολέμου. Η συμπλεγματική θεώρηση των Σπαρτιατών ως ανίδεων ως προς τα θαλασσινά, έχει ιστορική διάψευση. Δεν γνωρίζουν από ναυμαχίες, αλλά επί μια γενιά προ των Μηδικών αναλαμβάνουν και υλοποιούν αμφίβιες επιχειρήσεις αντιλαμβανόμενοι πλήρως τα χαρακτηριστικά αυτού του είδους πολέμου: εξώνουν τον Λύγδαμι από τη Νάξο, εισβάλλουν στην Αττική δια θαλάσσης (για να νικηθούν από το θεσσαλικό ιππικό), υποτάσσουν την Αίγινα, κάνουν αμφίβια υπερκέραση στην Αργολίδα, όλα αυτά μεταξύ του 515 πΧ και του 494 πΧ, ενώ σκέφτονται να ενισχύσουν τους επαναστατημένους Ίωνες -που σημαίνει μαζική αμφίβια επιχείρηση-και δεν το υλοποιούν μόνο λόγω της τεράστιας ΧΕΡΣΑΊΑΣ απόστασης του περσικού κέντρου βάρους από την ΑΚΤΗ!!! 

Συγχρονη Αναπαράσταση αμφίβιας επιχείρησης κατάληψης ακτής. Συλλογος Ιστορικών Μελετων ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ

Επικεφαλής του ενιαίου ελληνικού στόλου τίθεται ένας Σπαρτιάτης που μπορεί να μην είναι καλός ναυτικός, να μην γνωρίζει τα μυστικά του εμβολισμού και των ανέμων και να διοικεί μόλις 16 πλοία, αλλά γνωρίζει την τέχνη της διοίκησης, έχει την εμπιστοσύνη των συμμάχων και, πάνω απ’ όλα, αντιλαμβάνεται την στρατηγική και επιχειρησιακή διάσταση του θαλάσσιου πολέμου ΣΕ ΣΥΝΔΥΑΣΜΌ με τις χερσαίες επιχειρήσεις όχι μόνο τακτικής κλίμακας (μάχες), αλλά και επιμελητειακής φύσης (σημεία στραγγαλισμού, ρεύμα ανεφοδιασμού, τακτικές μεταγωγές και κινήσεις κλπ). Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι αυτός ο Σπαρτιάτης ΔΕΝ είναι βασιλιάς, και ο Βασιλιάς εκστρατεύει με μια σχεδόν αστεία δύναμη ξηράς, η οποία έχει καθαρά επιβοηθητικό ρόλο στην προσπάθεια ανάσχεσης του εχθρού στην κεντρική Ελλάδα (η κύρια προσπάθεια γίνεται στο Αρτεμίσιο). Και είναι απόλυτα σημαντικό ότι ο έτερος βασιλιάς, αυτός που ΔΕΝ είναι με το στόλο αλλά περιμένει στη Σπάρτη, το 479 πΧ θα εκτελέσει με απόλυτη μαεστρία την πλέον επιτυχημένη επιχείρηση αμφίβιας εφόδου που γνωρίζουμε, υλοποιώντας στη Μυκάλη έναν πολύπλοκο αμφίβιο ελιγμό και επιτυγχάνοντας έναν προσωπικό τακτικό  θρίαμβο ανεπανάληπτων διαστάσεων.

Μεγάλο μέρος της παρεξήγησης οφείλεται στην εικόνα που έχουμε για τον πόλεμο στην εποχή των Μηδικών. Αν και ο Ηρόδοτος δεν αναφέρει τίποτα τέτοιο, οι απεικονιστικές ενδείξεις προάγουν τον οπλιτικό τρόπο μάχης και τα συμπεράσματα των μελετητών οδήγησαν σε ένα ημιτελετουργικό, σχεδόν καρικατουρίστικο στυλ πολέμου που θεωρούμε ότι υπήρχε, μέχρι την επανάσταση λίγο προ ή κατά τον Πελ Πόλεμο. Η αθηναιοκεντρική θεώρηση της κλασικής εποχής αναφέρει γνωριμία με τους Πελταστές κατά τις απόπειρες αποικισμού της ανατολικής Θρακικής περί τα μέσα του αιώνα (πχ Δαβρησκός), αντιμετώπισή τους ξανά κατά την έναρξη του Πελ Πολέμου στη Σπάρτολο το 230 πΧ), ενσωμάτωσή τους στην αθηναϊκή πολεμική μηχανή το 424 πΧ στη Σφακτηρία και το απόγειό τους με τον Ιφικράτη το 390 πΧ. Πρωτύτερα, οι μάχες ήταν θέμα Οπλιτών και κρίνονταν με την ημιτελετουργική σύγκρουση βαρέος πεζικού που διέπετο από αυστηρούς κανόνες.

Η άποψη αυτή είναι μάλλον ηλίθια. Οι αυστηροί κανόνες ομοιάζουν με το σημερινό Διεθνές δίκαιο του Πολέμου και όχι με κανόνες ποδοσφαιρικού αγώνα, με σκοπό τον περιορισμό μιας άγριας κατάστασης προτού εκφύγει σε θηριωδίες τουρκομογγολικού τύπου- και αυτό όχι πάντα επιτυχώς. Η στυλιζαρισμένη διεξαγωγή πολέμου δεν υπήρξε ποτέ: εκτός των σπαρτιατικών τεχνασμάτων, ο Ηρόδοτος αναφέρει πληθώρα άλλων, όπως των Φωκέων εναντίον των Θεσσαλών.

Συγχρονη Αναπαράσταση Θρακών. Οι Περσες και οι Ελληνες τους χρησιμοποιούσαν πολύ σαν μισθοφόρους. Συλλογος Ιστορικών Μελετων ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ

 Το βαρύ πεζικό όντως ήταν το όπλο κρίσης του αγώνα και είχε τη μερίδα του λέοντος στις αναπαραστάσεις διότι όταν γινόταν σύγκρουση φαλαγγών, όλα τα άλλα έπαυαν να έχουν σημασία και ο πόλεμος κρινόταν τελεσίδικα (αν και αυτό ήταν πάλι η ιδανική περίπτωση). Αλλά ακόμη και μεταξύ Ελλήνων, πολλώ δε μάλλον εναντίον βαρβάρων, δεν ήταν αυτή η μοναδική διέξοδος. Η ενέδρα των Καρών στους Πέρσες και των Φωκέων στους Θεσσαλούς δίνουν χαρακτηριστικά παραδείγματα. Όπως σήμερα τα αεροσκάφη και τα άρματα μάχης σχεδόν μονοπωλούν λόγω θεαματικότητας τις στρατιωτικές αναπαραστάσεις, σε ελάχιστα στρατιωτικώς συνειδητοποιημένες κοινωνίες, αλλά πεζικό υπάρχει, και υπάρχουν και Σώματα υποστήριξης των οποίων το αριθμητικό άθροισμα υπερβαίνει αυτό των Οπλων, έτσι και τότε. Ο Οπλίτης ή ο ιππέας ήταν οι θεαματικότερες, ακριβότερες και ισχυρότερες μονάδες, είχαν το φως της δημοσιότητας αλλά δεν υπάρχει κανείς λόγος να θεωρήσουμε ότι ήταν μόνοι ή ότι οι υπόλοιποι ήταν υποτιμημένοι.

Η υποτίμησή τους είναι μια πολιτική αντίληψη που παραπέμπει σε τιμοκρατικά ή ολιγαρχικά πολιτεύματα. Πιθανώς οι αριστοκράτες ή αργότερα η μεσαία τάξη όντως να περιφρονούσαν το κοινωνικό και πολεμικό γίγνεσθαι αυτών των ανδρών, όπως συνέβαινε με το ιππικό των ιπποτών στον εκατονταετή πόλεμο. Παρ’ όλ΄’ αυτά η μονάδα του ιπποτικού στρατού, η Λόγχη, διατηρούσε πεζικό σε περίοπτη θέση και με σημαντικά καθήκοντα. Είναι ασαφές αν η υποτίμηση και η ανυπαρξία τω άλλων όπλων στην αρχαία Ελλάδα των Μηδικών Πολέμων είναι σημερινή ή έστω ύστερη ιστορική παρανόηση, κοινωνική πραγματικότητα, προκατάληψη συγκεκριμένων πολιτικών οντοτήτων ή τέλος πρωθύστερη ερμηνεία στα πλαίσια των κοινωνικών αναταρραχών του Πελ Πολέμου, και των προ αυτού, οπότε γράφονται οι Ιστορίες που διαθέτουμε.

Σύγχρονη Αναπαράσταση σκηνής Μονομαχίας Πελταστη  και Οπλίτη.  Συλλογος Ιστορικών Μελετων ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ

Παρά τον χρόνο αυτό, τις επιρροές του και την φόρτισή του, τίποτα στον Ηρόδοτο δεν μας δείχνει ανυπαρξία ελαφρού πεζικού και άγνοια ή άρνηση χρήσης του. Ακόμη και ο Θουκυδίδης μιλά για Θηβαίους Πελταστές στο Δήλιο το 424 πΧ, και οι Θηβαίοι δεν είχαν καμία σχέση με τους Θράκες και τους Μακεδόνες. Το ελαφρύ πεζικό της Σφακτηρίας δεν είναι πελταστές θρακικού τύπου, ενώ αντίθετα στη Σπάρτολο το 430 είναι πελταστές. Το ίδιο και στην Αμφίπολη το 422 πΧ, ενώ στην αιτωλική καταστροφή του Δημοσθένη το 427 πάλι δεν αναφέρονται πελταστές. Πηγαίνοντας πίσω, στον Ηρόδοτο, η αναφορά ότι στις Πλαταιές οι Είλωτες ήταν οι μόνοι Ψιλοί πραγματικά οπλισμένοι για πόλεμο (προφανώς με κανονικά όπλα χειρός και όχι με εργαλεία ή μαχαίρια γενικής χρήσης και με ακόντια πολεμικού κι όχι κυνηγετικού τύπου) δείχνει επάρκεια οπλισμού, συνειδητή χρήση και φυσικά γνώση των όρων ανάπτυξης και εκμετάλλευσης. Ακόμη και οι Ψιλοί των λοιπών πόλεων, που δεν είχαν τον κατάλληλο οπλισμό, είναι απόλυτα προφανές ότι θα χρησιμοποιηθούν σε μάχιμο ρόλο, πιθανώς με κυνηγετικό οπλισμό ή με αυτοσχέδια μέσα.

 Αυτό αποδεικνύει πλήρη μεθοδολογική κατανόηση και ολοκλήρωση των επιχειρήσεων ελαφρού πεζικού. Από την άλλη μεριά, η όλη διαλεκτική, τα επιχειρήματα, οι κινήσεις και οι ελιγμοί στην εκστρατεία του 479 πΧ δείχνουν ένα ώριμο σύστημα διεξαγωγής εδαφικού πολέμου κινήσεων στο οποίο οι μάχες αποτελούν κεντρικό πλην όχι απαραίτητο γεγονός. Αντίστοιχα, και παρά τις αποτυχίες, όλη η εκστρατευτική περίοδος του 480 πΧ αποτελεί από ελληνικής πλευράς ένα υπόδειγμα διεξαγωγής εδαφικού πολέμου θέσεων, του μόνου εφικτού λόγω της τεράστιας διαφοράς δυνάμεων. Αυτές οι ενδείξεις μπορούν να προστεθούν στα σπαράγματα αφηγήσεων που δίνει ο Ηρόδοτος για τις συγκρούσεις (ιδίως τον Γ’ Ειλωτικό Πόλεμο) που λαμβάνουν χώρα μετά τα Μηδικά για να σχηματίσουν, μέχρι τις αρχές του Μεγάλου Πελ. Πολέμου, μια συνεχή εφαρμογή αρχών και μεθόδων εδαφικού πολέμου σύγχρονου τύπου που δεν έχει καμία σχέση με τις στερεοτυπικές συγκρούσεις φαλαγγών. Δεν υπάρχει λόγος να θεωρήσουμε ότι ι τελευταίες αποτελούν μύθο και δεν συνέβαιναν, ούτε ότι ουδέποτε συνέβαιναν έτσι, αλλά δεν ήταν ο κανόνας.

 Όπως και σήμερα οι πολεμικές επιχειρήσεις ενός μετώπου μπορούν να λάβουν πολλές μορφές και όχι απαραίτητα την πλέον σύγχρονη η κοινή, θα έπρεπε να αναγνωρίσουμε μια αντίστοιχη πολυμορφία και στην τότε εποχή, βασισμένη στις συνθήκες αλλά και τις προσωπικές, πολιτικές ή ιδεολογικές προτιμήσεις των κυρίων παικτών και των ηγητόρων ή των πολιτικών σωμάτων.

Περιοδικό "ΜΑΧΕΣ & ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ" , τεύχος Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου 2013

Αγαπητοί φίλοι , στο περιοδικό "ΜΑΧΕΣ & ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ" , τεύχος Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου 2013 θα βρείτε το εξαιρετικό πολυσέλιδο άρθρο του Ερευνητή και μέλους του Συλλόγου μας κου Στέφανου Σκαρμίντζου με θέμα την Μονομαχία στην Αρχαία Ελλάδα.  

Με την χρήση  φωτογραφιών μελών του Συλλόγου μας οι οποίοι φέρουν μοναδικής ποιότητας ανακατασκευασμένο οπλισμό , εξετάζονται οι περιπτώσεις μονομαχίας στην ελληνική Αρχαιότητα ως τρόπους επίλυσης προσωπικών διαφορών αλλά και κρατικών θεμάτων, όπως επέβαλλε το Ηρωϊκό Ιδεώδες αλλά και η νοοτροπία των πολεμιστών της εποχής.

Στο εξώφυλλο του περιοδικου φιλοξενειται η καλλιτεχνική απεικόνιση Πολεμιστή της Υστερης εποχής του Χαλκού απο τον κο Κώστα Νικέλη, βασισμένη σε προτότυπη πειραματικη ανακατασκευη Μυκηναϊκου Οπλισμου απο τον Σύλλογό μας. 

Μήν το χάσετε.!

“Hetairoi” on Ancient Warfare Magazine

A nice trend starts being developed as far as “Greek Living History” is concerned.

The efforts of serious re-enactors are slowly gain approval in the academic community and being recognized by prestigious history publications.

The Ancient Warfare history Magazine presented the images of an Archaic Hoplites as reconstructed by our Association to support an article written by our armorer  Mr. D. Katsikis.

The same magazine in the issue that had as main theme the army of King Pyhrros gave its readers a nice insight on the Hellenistic Pikeman in an article written by the President of the German living history Association “Hetairoi” Mr. Kurt Schrauder.

We are very pleased that our German Brothers in Arms efforts in Hellenistic reconstruction finally paid off and their work was presented to the general public though a wide circulation magazine. We hope that historical press will carry on asking the help of serious Ancient Living History Associations to support their articles and inform the general public

Η ΟΠΛΙΤΙΚΗ ΦΑΛΑΓΓΑ ΣΤΗΝ ΜΑΧΗ - Τεχνικές και τακτικές υπο νέα θεώρηση

Η πολυσέλιδη μελέτη σε μορφή pdf του Ερευνητή και μέλους του Συλλόγου μας κου Δημητρίου Κατσίκη , με τίτλο "Η ΟΠΛΙΤΙΚΗ ΦΑΛΑΓΓΑ ΣΤΗΝ ΜΑΧΗ - Τεχνικές και τακτικές υπο νέα θεώρηση" , το οποίο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "ΣΤΡΑΤΟΙ ΚΑΙ ΤΑΚΤΙΚΕΣ", τεύχος Φεβρουαρίου 2011. 

 Στην μελέτη αυτή επιχειρείται μια περιεκτική ανάλυση των πιθανών τρόπων εξέλιξης της σύγκρουσης μεταξύ δύο παρατάξεων του αρχαίου κόσμου και διατυπώνονται προβληµατισµοί και παρατηρήσεις. Ο Σύλλογος Ιστορικών Μελετών ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ παρείχε σημαντικές πληροφορίες και στοιχεία για την δημιουργία αυτής της μελέτης, αποτέλεσμα των συνεχών πειραματισμών και αναπαραστάσεων Οπλιτικής μάχης.

Η ΟΠΛΙΤΙΚΗ ΦΑΛΑΓΓΑ ΣΤΗΝ ΜΑΧΗ - Τεχνικές και τακτικές υπο νέα θεώρηση

Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΥΡΡΟΥ

Αρθρο του Ερευνητη και μέλους του Συλλόγου μας Στεφανου Σκαρμιντζου , με το οποίο επιχειρείται μια αναλυση του ανθρωπινου δυναμικου του στρατου του βασιλια Πυρρου στην διαρκεια της εκστρατειας του στην Ιταλια και την Σικελια. Το αρθρο εχει δημοσιευτει στο περιοδικο "ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ".

Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΥΡΡΟΥ -Αναλυση του ανθρωπινου δυναμικου του στρατου του βασιλια Πυρρου στην διαρκεια της εκσ...

ΤA ΞΙΦH ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΠΛΙΤΩΝ

Γράφει ο φίλος του Συλλόγου μας, Συγγραφέας Περικλής Δεληγιάννης

Σύγχρονη  ανακατασκευή  μίας  κοπίδας  και  ενός  οπλιτικού θώρακα. Ευγενική    χορηγία    του    Συλλόγου    Ιστορικών    Μελετών    ‘Κορύβαντες‘

Το  ελληνικό  οπλιτικό  ξίφος  ήταν  αμφίκοπο.  Η  λάμα  του  ήταν  πλατύτερη  στο  μέσον  του  μήκους  της  έτσι  ώστε  το  βάρος  της  να  συγκεντρώνεται  σε  αυτό το  σημείο  κάνοντας  το  θλαστικό  κτύπημα  στον  εχθρό  ακόμη  πιο  συντριπτικό.  Το  ελληνικό  ξίφος  χρησιμοποιείτο  εξίσου  και  για  διατρητικό  κτύπημα.

Το  ξίφος  ήταν  επικουρικό  όπλο  για  τους  Έλληνες  οπλίτες, που  το  χρησιμοποιούσαν  συνήθως  όταν  έσπαζε  το  δόρυ  ή  όταν  το  τελευταίο  δεν  μπορούσε  να  χρησιμοποιηθεί  λόγω  περιορισμένου  χώρου.  Ωστόσο  δεν  υστερούσαν  στη  ξιφομαχία, συγκριτικά  με  τη  δορυμαχία.  Διάφοροι  μελετητές  υπονοούν  συχνά  ότι  οι  Ρωμαίοι  λεγεωνάριοι  της  εποχής  της  μεγάλης  ακμής  τους, ήταν  καλύτεροι  ξιφομάχοι  συγκριτικά  με  άλλους  λαούς  που  δεν  προτιμούσαν  την  χρήση  του  ξίφους, ανάμεσα  στους  οποίους  βρίσκονται  οι  αρχαίοι  Έλληνες.  Όμως,  πρέπει  να  παρατηρηθεί  ότι  οι  Ρωμαίοι  χρησιμοποιούσαν  το  βαρύ  ξίφος  τύπου  «γκλαντιους» (gladius  italiensis  και  αργότερα  το  ισχυρότερο  gladius  hispaniensis) που  δε  χρειαζόταν  ιδιαίτερη  επιδεξιότητα  στην  χρήση  του. Οι  Ρωμαίοι  χρησιμοποιούσαν  το  βάρος  και  το  σχήμα  του,  το  οποίο  επέτρεπε   την  πλήρη  εκμετάλλευση  αυτού  του  βάρους, προκειμένου  να  πετύχουν  συντριπτικό  κτύπημα  έναντι  του  αντιπάλου  τους, καταστρέφοντας  και  την  ασπίδα  του  αν  αυτή  δεν  ήταν  μεταλλική (όπως  συνέβαινε  συνήθως  με  τις  ασπίδες  των  εχθρών  της  Ρώμης).  Αντίθετα, τα  ελληνικά  ξίφη  ήταν  σχετικά  ελαφρά,  με  την  εξαίρεση  της  κοπίδας (ή  «μάχαιρα»  ή  falcata, falx  όπως  ήταν  γνωστή  στην  δυτική  Μεσόγειο)  και  λίγων  άλλων  τύπων.  Αυτό  το  στοιχείο  δείχνει  ότι  οι  Έλληνες  χρησιμοποιούσαν   ειδική  τεχνική  στη  χρήση  του  ξίφους  προκειμένου  να  τραυματίσουν  ή  να  σκοτώσουν  τον  αντίπαλο  τους.  Εξάλλου  αυτός   ο  αντίπαλος  ήταν  συνήθως  Έλληνας  οπλίτης  και  δεν  υπήρχε  ξίφος  που  θα  μπορούσε  με  άτεχνα  δυνατά  κτυπήματα,  να  συντρίψει  τη  στιβαρή  ορειχάλκινη  οπλιτική  ασπίδα  του.  Επιπρόσθετα, ο  οπλίτης  ήταν  καλά  θωρακισμένος  με  κράνος  και  θώρακα  διαφόρων  τύπων.  Ο  μόνος  τρόπος  που  ο  Έλληνας  οπλίτης  μπορούσε  να  κτυπήσει  με  το  ξίφος  του  την  σάρκα  του  ομοεθνούς  αντιπάλου  του  ήταν  η  ανάπτυξη  της  δεξιότητας  του  στην  χρήση  αυτού  του  όπλου.  Συμπερασματικά, οι  Ρωμαίοι  απλά  προτιμούσαν  τη  χρήση  του  ξίφους  περισσότερο  από  τους  Έλληνες, χωρίς να  είναι  καλύτεροι  ξιφομάχοι  από  τους  τελευταίους.

Σύρραξη  οπλιτών.  Ο  ένας  από  αυτούς  μάχεται  με  κλασσικό  οπλιτικό  ξίφος  (ευγενική    χορηγία    του    Συλλόγου    Ιστορικών    Μελετών    ‘Κορύβαντες‘  –  ο  οπλισμός  κατασκευάσθηκε  από  τον  δημιουργό  Δημήτρη  Κατσίκη)

Οι  Σπαρτιάτες  χρησιμοποιούσαν  τον  κλασσικό  ελληνικό  τύπο  ξίφους  με  λεπίδα  από  σίδηρο.  Κατά  τη  διάρκεια  του  5^ου  αιώνα  π.Χ.  μείωναν  συνεχώς  το  μήκος  της  λεπίδας  του, εξελίσσοντας  το  στο  τέλος  του  ίδιου  αιώνα  σε  έναν  καθαρά  σπαρτιατικό  τύπο.  Η  εξήγηση  βρίσκεται  στον  τρόπο  πολέμου  του  Σπαρτιάτη, που  προσπαθούσε  να  πλησιάσει  όσο  γινόταν  τον  αντίπαλο  του  για  αγχέμαχη   σύρραξη, στην  οποία  ήταν ακαταμάχητος.  Στον  στενό  χώρο  της  φάλαγγας, ένα  ξίφος  που  διατηρούσε  τη  νυκτική  (διατρητική)  ισχύ  του, και  το  οποίο  θα  πλησίαζε  το μήκος  ενός  εγχειρίδιου, ήταν το  ιδανικότερο.  Τα  αθηναϊκά  ανάγλυφα  επιβεβαιώνουν  τις   αναφορές  των αρχαίων  συγγραφέων  στο  βραχύ  σπαρτιατικό  ξίφος.  Αυτά  εικονίζουν  συχνά  Λακεδαιμόνιους  που  φέρουν  ένα  κοντό  ξίφος  με  μήκος  το  πολύ  30  εκατοστών  και  με  σχήμα  φύλλου  δένδρου (περίπου  όπως  η  αιχμή  του  οπλιτικού  δόρατος).  Το  μοναδικό  δείγμα  αυτού  του  τύπου  ξίφους  βρέθηκε  σε  ανασκαφές   στην  Κρήτη  και  αποτελούσε  αρχικά  μέρος  ενός  αγάλματος.

Το  βραχύ  μήκος  του  σπαρτιατικού  ξίφους  έχει  οδηγήσει  τους  μελετητές  στο  συμπέρασμα  ότι  χρησιμοποιείτο  και  για  νυκτικά  κτυπήματα  από  κάτω προς  τα  άνω.  Αυτό  επιβεβαιώνεται  από  κάποιες  απεικονίσεις  τραυματισμένων  ή  πεσμένων  στο  έδαφος  Λακεδαιμόνιων  οι  οποίοι  κρατούν  αυτό  το  ξίφος  και  στοχεύουν  προς  τα  άνω, προς  την  κοιλιακή  ή  την  βουβωνική  χώρα  του  όρθιου  αντίπαλου  τους. Σύντομα  το  βραχύ  ξίφος  εξαπλώθηκε  στις  περισσότερες  ελληνικές  περιοχές  εκτοπίζοντας  τους  παλαιότερους  τύπους.

Η  «ξυήλη»  είναι  ένα  άλλο  όπλο  που  αναφέρεται  από  τις  αρχαίες  πηγές  ότι  χρησιμοποιείτο  από  τους   Σπαρτιάτες.  Έχει  θεωρηθεί  ότι  επρόκειτο  για  εγχειρίδιο  ή  είδος  μαχαιριού, με  την  τελευταία  εκδοχή  να  είναι  η  πιθανότερη.  Λόγω  του  τρόπου  χρήσης  του, φαίνεται  πολύ  πιθανό  να  είχε  δρεπανοειδές  σχήμα.  Αν  ισχύει  αυτό, τότε  η  ξυήλη  ανήκε  στην  ομάδα  των  δρεπανοειδών  ξιφών  και  εγχειριδίων (κοπίδες, φαλκάτες, ρομφαίες  κ.α.) τα  οποία  χρησιμοποιούσαν  διάφοροι  λαοί  της  Μεσογείου.

Βραχύ  σπαρτιατικό  ξίφος  από  ανασκαφές.

Οι    Αθηναίοι    οπλίτες  χρησιμοποιούσαν  επίσης    το    σύνηθες  οπλιτικό    ξίφος  αλλά  φαίνεται    πως    μερικοί    χρησιμοποιούσαν    την    κοπίδα    αν    και    επρόκειτο  για  ξίφος  καταλληλότερο  για  το  ιππικό,  επειδή  η  χρήση  του  απαιτούσε  ανοικτό  χώρο.  Η  κοπίδα  ήταν  μία  στιβαρή  μονόκοπη  σπάθη,  της  οποίας  ένα  μόνο  καλοζυγισμένο  πλήγμα  μπορούσε  να  ακρωτηριάσει  τον  εχθρό,  κόβοντας  του  το  χέρι  ή  το  πόδι.  Τα  δρεπανοειδή  ξίφη  χρησιμοποιούντο  από  αρκετούς  μεσογειακούς  λαούς  (Ίβηρες,  Κελτίβηρες,  Έλληνες,  Θράκες,  Ετρούσκοι,  Λύκιοι,  Κάρες,  Λυδοί,  Φρύγες,  Δάκες  και  άλλοι).  Η  κοπίς  δεν  μπορούσε  να  χρησιμοποιηθεί  αποτελεσματικά  στον  περιορισμένο  χώρο  μίας  οπλιτικής  σύρραξης.  Ομως  μπορούσε  να  χρησιμοποιηθεί  αποτελεσματικά  από  τους  οπλίτες  εναντίον  Ασιατών  και  Αιγυπτίων  πολεμιστών,  επειδή  η  σύρραξη  με  τους  τελευταίους  δεν  ήταν  ενδο-οπλιτικού  τύπου  (μεταξύ  οπλιτών)  και  η  συνήθως  γρήγορη  διάρρηξη  της  παράταξης  τους,  έδινε  άφθονο  χώρο  στους  πρώτους  για  να  τους  εξοντώσουν  ταχέως  με  τα  φονικά  κτυπήματα  της  κοπίδας  (εξάλλου  η  αμυντική  οπλοσκευή  των  Ασιατών  και  Αιγυπτίων  ήταν  υποτυπώδης  ή  ανύπαρκτη).  Γενικά  οι  Αθηναίοι  και  άλλοι  Ελληνες  οπλίτες,  προτιμούσαν  την  κοπίδα  περισσότερο  από  ότι  οι  Σπαρτιάτες.  Όμως  και  σε  αυτούς,  το  τυπικό  βραχύ  οπλιτικό  ξίφος  επικρατούσε.

Τέλος,  λίγες  αθηναϊκές  αγγειογραφίες  των  6^ου-5^ου  αι.  π.Χ.,  απεικονίζουν  Αθηναίους  οπλίτες  με  ένα  είδος  κυρτής  σπάθης  (τύπου  «γιαταγανίου»  όπως  έχει  αποκληθεί).  Αυτή  η  σπάθη  είχε  προέλευση  μάλλον  από  τη  Μικρά  Ασία,  από  όπου  πέρασε  στο  ελληνικό  οπλοστάσιο  της  εποχής,  όμως  η  σπάνια  απεικόνιση  της  δείχνει  ότι  δεν  κατέστη  δημοφιλής.