ΠΕΡΣΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

Γραφει ο φίλος του Συλλόγου μας, Καθηγητής  Δρ. Μανουσος Καμπούρης

Μια ελάχιστα κατανοητή διάσταση των Μηδικών, και ειδικά της εκστρατείας του Ξέρξη είναι η ηθικοψυχολογική. Ο Ξέρξης ήταν ένας επηρμένος, μεγαλοφυής μεγαλομανής και φανατικός θρησκευτικός ζηλωτής. Οι ιδιότητες αυτές τον καθιστούσαν εξαιρετικά ικανό για Μεγάλο Βασιλιά, καθώς έπρεπε να εμπνέει ιερό σχεδόν δέος με απάνθρωπα σκληρά μέτρα και αδίστακτες πρακτικές, αλλά δημιουργούσαν προβλήματα στην αντιμετώπιση ενδεχομένων που άπτονταν της τέχνης της διαλεκτικής σύγκρουσης. Η εικόνα που είχε για τους αντιπάλους του μπορεί να μην ήταν μακριά από αυτή που έχουμε εμείς για τα γεγονότα της εποχής, και ήταν εξίσου λανθασμένη. Άλλωστε, πολιτιστικά είμαστε πολύ εγγύτερα στην αχαιμενική αυτοκρατορία εδώ και αιώνες, απ’ όσο στην κλασσική Ελλάδα!

Αναπαράσταση  Βαριά οπλισμένου Οπλίτη της Κλασσικής Περιόδου, ο οποίος φέρει ενισχυμενο με μπρουτζινες και χάλκινες φολίδες λινοθωρακα  και ξύλινη ασπίδα τύπου "Οπλον" . Συλλογος Ιστορικών Μελετων ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ

Από την περσική οπτική γωνία, οι Έλληνες ήταν πολιτικώς και κοινωνικώς υπανάπτυκτοι, αφού δεν σχημάτιζαν ενιαία πολιτική οντότητα και δεν είχαν φτάσει στην πολιτειακή ολοκλήρωση της βασιλείας, πελαγοδρομώντας μεταξύ ολιγαρχίας, τιμοκρατίας, ισοκρατίας ή αριστοκρατίας. Για τον Ιούλιο Καίσαρα, θα μπορούσαν να είναι αντίστοιχοι με τους Γαλάτες του 1^ου πχ αιώνα. Η πενία τους τους κατέτασσε στους πολιτιστικώς οπισθοδρομικούς, όπως θα έλεγε οποιοσδήποτε σημερινός λάτρης του Υλικού Πολιτισμού, κάτι σαν ευγενείς αγρίους ή γραφικούς αρνητές. Η φιλοσοφία, οι γυμνικοί και μουσικοί αγώνες και η επική ποίηση έδειχναν έναν γραφικό πρωτογονισμό, όπως άλλωστε θεωρούσαν και οι θιασώτες της πρωτοβιομηχανικής εποχής τις πολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες των διαφόρων-αγρίων- λαών που κατακτούσαν, με βασικό μάλιστα κριτήριο την πολυπλοκότητα ένδυσης!!! Η ηθική τους, με τις προδοσίες και την υποκρισία τους (αθέτηση εθελούσιας υποταγής των Αθηνών στο Δαρείο, Ιωνική Επανάσταση) αλλά και με την αλαζονεία τους (τελεσίγραφο Σπάρτης στον Κύρο) που συνοδευόταν από εθελοδουλεία, υποκρισία, εκδικητικότητα, μισαλλαδοξία και δειλία (συμπεριφορά Ιστιαίου και Ιππία) τους κατέτασσε στον κόσμο των ύπουλων και αναξιόπιστων αγρίων, που δεν έχουν ηθική συνείδηση για να εδραστεί η Συνέπεια, η φερεγγυότητα και η ειλικρίνεια.

 Όμως το χειρότερο στον ψυχισμό αυτών των κερδοσκόπων, αφερέγγυων και τελικά απολίτιστων φυλών είναι η θρησκεία τους: αυτή στα μάτια του μονοθεϊστή και θρησκευτικού ζηλωτή Ξέρξη, ήταν βρωμερή, ανήθικη και πρωτόγονη όπως ακριβώς συνέβαινε με τις ινδιάνικες και ασιατικές θρησκείες στα μάτια των Καθολικών και Διαμαρτυρομένων. Αφού δεν δέχονταν τον μοναδικό Αχούρα Μάζντα και την ζωροαστρική αποκάλυψη, που θεμελίωνε το θείο δικαίωμα το αχαιμενικού θρόνου, είναι αρνητές του Καλού, υπηρέτες του Σατάν και ψυχικώς δόλιοι εξ’ ορισμού. Πλην όλων των άλλων, είχαν δολοφονήσει κήρυκες, κάτι ασυνήθιστο αν όχι πρωτάκουστο.

Η πολεμική τους πρακτική ήταν μονοδιάστατη, ανεξέλικτη και απλοϊκή, δεν προσέφερε την ολοκλήρωση πολλαπλών στρατιωτικών ειδικοτήτων και τεχνολογικών επιτευγμάτων και, λόγω πολιτεύματος και στρατολογικής φύσης, ενείχε προβλήματα πειθαρχίας, εκπαίδευσης και συνοχής. Δεν έδειχναν κανένα ιδιαίτερο θάρρος, και αν και υπήρχαν στιγμιότυπα ευφυίας και μανιακής τόλμης, στερούνταν διοικητικών αρετών και ολοκληρωμένης, εξελιγμένης στρατιωτικής πρακτικής και σκέψης.

Συγχρονη Αναπαράσταση Αποβίβασης Βαριά Οπλισμένου Αθηναίου Πεζοναύτη .

Συλλογος Ιστορικών Μελετων ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ

Τα τελευταία στερεότυπα αναπαράγονται έκτοτε σε όλους σχεδόν τους ξένους και στους περισσότερους Έλληνες μελετητές. Είναι πάμπολλα τα σχόλια για την ελληνική αρετή και το ελληνικό θάρρος, και για την περσική διοικητική, στρατηγική και λογιστική ικανότητα. Και συνιστούν την κορυφαία διαστρέβλωση των ιστορικών γεγονότων, αφού εκτός από Τύχη και ανδρεία, τα Μηδικά ήταν το καλύτερο γνωστό παράδειγμα διεξαγωγής σύγχρονου, ολοκληρωτικού τύπου επιχειρήσεων και από τις δύο πλευρές.

Η περιγραφή του Ηροδότου για την περσική εντύπωση στο Μαραθώνα, όπου η Δρομαία Έφοδος οδήγησε στο συμπέρασμα ότι πρόκειται περί τρελών, δεν θα έπρεπε να ληφθεί μονοδιάστατα. Τρελοί δεν είναι μόνο οι ανόητοι άφρονες που οδεύουν προς την καταστροφή τους. Τρελοί είναι και οι φανατισμένοι και άφοβοι μανιασμένοι, που ορμούν άφοβα σε ένα αιματηρό όργιο, φαινομενικά χωρίς ίχνος οργάνωσης, συστήματος, σχεδίου και λογικής. Και από την περσική πλευρά, η έφοδος των Μαραθωνομάχων έτσι πρέπει να έμοιαζε. Η απίστευτη σφαγή που ακολούθησε (δεν αναφέρονται αιχμάλωτοι, άρα δεν συνελήφθησαν ενώ 6400 ήταν μόνο οι νεκροί επί του πεδίου, στους οποίους πρέπει να προστεθούν οι πνιγμένοι στο βάλτο και όσοι τραυματίες κατέληξαν αργότερα, εν πλω), η επίθεση στα πλοία και το λουτρό αίματος αναμεμιγμένο με πανικό σαφώς θα άφησαν αυτό το εντύπωμα στον μέσο Πέρση επιβιώσαντα. 

Συγχρονη Αναπαράσταση Ελαφρά Οπλισμένου Πελταστή. Πολλοί απο τους Κοπηλάτες του Στόλου εκτελούσαν υπηρεσίες ελαφρού πεζικού.Συλλογος Ιστορικών Μελετων ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ

Ούτε θα είδε, ούτε θα ανέλυσε την μαεστρική παράταξη, την καλά υπολογισμένη ταχύτητα της εφόδου και την εκπληκτικής πειθαρχίας και συγχρονισμού κίνηση της διπλής υπερκέρασης που συνοδεύτηκε από μετρημένη καταδίωξη, απεμπλοκή, αναστροφή, εγκάρσια κίνηση και δεύτερη έφοδο. Ακόμη και ανώτεροι Πέρσες διοικητές είναι συζητήσιμο αν μπόρεσαν να αποκτήσουν ακριβή αντίληψη του ελληνικού ελιγμού, του τρόπου εκτέλεσης και των επιμέρους παραμέτρων του.  Προφανώς αντελήφθησαν την ασύμμετρη εξέλιξη της μάχης και τον ελιγμό, αλλά η προμελέτη και ο τρόπος εκτέλεσης ίσως να τους γνωστοποιήθηκαν πολύ αργότερα. Ίσως και ποτέ μέχρι το έργο του Ηροδότου.

Ο Ξέρξης είχε λάβει αυτές τις πληροφορίες από τους βετεράνους του Μαραθώνα. Θυμόταν επίσης ότι στην ιωνική επανάσταση οι Πέρσες κέρδισαν όλες τις μάχες ξηράς πλην μιας, όπου ηττήθηκαν ολοκληρωτικά αλλά με ενέδρα. Αυτό οδηγεί στον υποβιβασμό του αντιπάλου σε πονηρό και θρασύ βάρβαρο. Ο Μαραθώνας, με την αιφνιδιαστική έφοδο, μπορεί κάλλιστα να θεωρήθηκε άλλη μια ενέδρα, όπου ο περσικός στρατός κτυπήθηκε ενώ ήταν ανέτοιμος.

Και οι Έλληνες κάνουν ό,τι μπορούν για να του δικαιολογήσουν αυτήν την άποψη. Στις Θερμοπύλες, τα τρία κλιμακτηριακά περιστατικά χαρακτηρίζονται από μανιώδες θάρρος βαρβάρων (ό,τι πρόσαπταν 200 χρόνια αργότερα οι Έλληνες στους Γαλάτες), ή από ύπουλους αιφνιδιασμούς.  Οι Αθάνατοι την πρώτη ημέρα παρασύρονται σε ενέδρα και κατανικώνται, κάτι που συνιστά τέχνασμα. Η επίθεση στο στρατόπεδο του Ξέρξη για τη δολοφονία του είναι ύπουλο, αιφνιδιαστικό και άνανδρο κτύπημα. Και τέλος, η εξωφρενική «επί θανάτω έξοδος» της τρίτης ημέρας, με μέγιστο άνοιγμα μετώπου και επιθετική κίνηση, που σκόπευε στη μέγιστη δυνατή ζημιά στον αντίπαλο για ένα προδιαγραμμένο ηρωικό τέλος, ήταν απόλυτα βάρβαρη και ενδεικτική ενός μη ορθολογικού αγώνα, που δεν αντιλαμβανόταν την υποχώρηση ή την παράδοση και την πολιτιστική επιλογή της αποδοχής της ήττας. Ενός φανατικού ολοκληρωτικού πολέμου. Σε συνδυασμό με την δολοφονία των κηρύκων, αυτή η ιδέα πιθανότατα οδήγησε στη σύληση του νεκρού του Λεωνίδα από τον Μεγάλο Βασιλιά, που με την προσπάθεια δολοφονίας και το φόνο των κηρύκων θεωρούσε εαυτόν δεσμευμένο σε άλλη κλίμακα πολέμου, πέραν των συνηθισμένων κατακτήσεων. Κατά τον Χίτλερ, αυτός ο πόλεμος είχε κηρυχθεί σε ολοκληρωτική μορφή από τους Έλληνες. Ο όρκος των Πλαταιών, με τις απειλές για τους Μηδίσαντες το περιγράφει ανάγλυφα.

Ακόμη χειρότερα, ακριβώς την ίδια ιδέα πρέπει να αποκόμισαν και οι Πέρσες ναύαρχοι. Δεν γνωρίζουμε για τις θαλάσσιες συγκρούσεις της ιωνικής επανάστασης, αλλά στο Αρτεμίσιο οι Έλληνες επετέθησαν με το που εμφανίστηκε ο περσικός Μέγας Στόλος. Για την περσική οπτική γωνία, δεν δίστασαν καθόλου. Το πρωί εμφανίστηκε ο στόλος, το απόγευμα οι Έλληνες επετέθησαν. Αν ο Διόδωρος έχει δίκιο, επετέθησαν στα περσικά αγκυροβόλια, έκαναν όση ζημιά μπορούσαν και απενεπλάκησαν, αλλά τελικά ακολούθησε ναυμαχία. Την επόμενη μέρα το έκαναν καλύτερα, και δεν ακολούθησε ναυμαχία, ενώ χτυπήσαν καραβοτσακισμένο και εξαντλημένο αντίπαλο. Την τρίτη μέρα, που επετέθησαν οι Πέρσες, απλά αντιστάθηκαν. Είναι προφανές το ότι αποφεύγουν, σε στεριά και θάλασσα τις εκ παρατάξεως μάχες. Κτυπούν με μανία, άγρια και στα όρια της τρέλας σε κάθε ευκαιρία, αλλά περιμένουν και εκμεταλλεύονται περιστάσεις και αδυναμίες. Χαλαρή επιφυλακή, κουρασμένο αντίπαλο, ευνοϊκό έδαφος και καιρό. Δεν πρόκειται για ευγενική μάχη Κυρίων, αλλά για πόλεμο τεχνασμάτων. Αντί να καταλάβουν την διαλεκτική τους, οι Πέρσες προτιμούν να τους θεωρήσουν ύπουλους πλην άφρονες παρανοϊκούς χωρίς πραγματική πολεμική αρετή, αφού εκμεταλλεύονται τις συγκυρίες. 

Συγχρονη Αναπαράσταση  Βαριά οπλισμένου Οπλίτη της Κλασσικής Περιόδου, ο οποίος φέρει ενισχυμενο με  χάλκινες φολίδες και ελάσματα λινοθωρακα  και Οπλιτικό Ξίφος . Κατασκευή www.hellenicarmors.gr Συλλογος Ιστορικών Μελετων ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ

Η περίεργη μίξη θρασύτατης τόλμης και ευνοϊκών συνθηκών δεν οδηγεί τον επηρμένο περσικό επιτελικό νου στην απόδοση στοχαστικών στρατηγικών ικανοτήτων στην ελληνική πλευρά, αλλά στην υποτίμησή της. Η ήττα στη Σαλαμίνα επέρχεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, με ελληνικό τέχνασμα (προσποιητή κορινθιακή φυγή και τέχνασμα Θεμιστοκλή), που ακολουθείται από ακραίο θάρρος και ύψιστη ικανότητα, αλλά θεωρείται… Ατύχημα από το περσικό επιτελείο. Αυτή η κοντόφθαλμή θεώρηση θα οδηγήσει στην ήττα εκμηδένισης στις Πλαταιές, πάλι με τέχνασμα (σπαρτιατική υποχώρηση) συνδυασμένο από αφύσικη, υπεράνθρωπη δοκιμασία θάρρους (ακλόνητη παραμονή υπό βροχή βελών για ώρα μέχρι την έλευση στη σωστή θέση του περσικού πεζικού ώστε να εξαπολυθεί επίθεση) και παρά τις άριστες πληροφορίες για τις ελληνικές πρακτικές που συγκεντρώνει και αξιοποιεί ο Μαρδόνιος, καταφέρνοντας δύο φορές να αποτρέψει ελληνικούς αιφνιδιασμούς και τεχνάσματα (υπεράσπιση Ασωπού και αλλαγή διατάξεων).

Αυτή η ηθική και διανοητική υπέρβαση εκ συστήματος αγνοείται και αποκρύπτεται δολίως από τους νεότερους μελετητές. Ο χαρακτηρισμός των Σπαρτιατών ως πειθαρχημένων χοντροκέφαλων, ανεγκέφαλων πολεμικών μηχανών (κάτι σε στερεοτυπικό Ναζί, των οποίων άλλωστε είχαν το θαυμασμό) που βασίζεται στα δηλητηριώδη και εμπαθή σχόλια του Θουκυδίδη, συνιστά προκλητική ιστορική εθελοτυφλία. Ήδη από το 494 πΧ γίνεται λόγος όχι για την ανώτερη σπαρτιατική ανδρεία αλλά για την ικανότητα στα τεχνάσματα, μια ικανότητα που ανάγεται στην εποχή του Α’ Μεσσηνιακού πολέμου. Η συμπλεγματική θεώρηση των Σπαρτιατών ως ανίδεων ως προς τα θαλασσινά, έχει ιστορική διάψευση. Δεν γνωρίζουν από ναυμαχίες, αλλά επί μια γενιά προ των Μηδικών αναλαμβάνουν και υλοποιούν αμφίβιες επιχειρήσεις αντιλαμβανόμενοι πλήρως τα χαρακτηριστικά αυτού του είδους πολέμου: εξώνουν τον Λύγδαμι από τη Νάξο, εισβάλλουν στην Αττική δια θαλάσσης (για να νικηθούν από το θεσσαλικό ιππικό), υποτάσσουν την Αίγινα, κάνουν αμφίβια υπερκέραση στην Αργολίδα, όλα αυτά μεταξύ του 515 πΧ και του 494 πΧ, ενώ σκέφτονται να ενισχύσουν τους επαναστατημένους Ίωνες -που σημαίνει μαζική αμφίβια επιχείρηση-και δεν το υλοποιούν μόνο λόγω της τεράστιας ΧΕΡΣΑΊΑΣ απόστασης του περσικού κέντρου βάρους από την ΑΚΤΗ!!! 

Συγχρονη Αναπαράσταση αμφίβιας επιχείρησης κατάληψης ακτής. Συλλογος Ιστορικών Μελετων ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ

Επικεφαλής του ενιαίου ελληνικού στόλου τίθεται ένας Σπαρτιάτης που μπορεί να μην είναι καλός ναυτικός, να μην γνωρίζει τα μυστικά του εμβολισμού και των ανέμων και να διοικεί μόλις 16 πλοία, αλλά γνωρίζει την τέχνη της διοίκησης, έχει την εμπιστοσύνη των συμμάχων και, πάνω απ’ όλα, αντιλαμβάνεται την στρατηγική και επιχειρησιακή διάσταση του θαλάσσιου πολέμου ΣΕ ΣΥΝΔΥΑΣΜΌ με τις χερσαίες επιχειρήσεις όχι μόνο τακτικής κλίμακας (μάχες), αλλά και επιμελητειακής φύσης (σημεία στραγγαλισμού, ρεύμα ανεφοδιασμού, τακτικές μεταγωγές και κινήσεις κλπ). Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι αυτός ο Σπαρτιάτης ΔΕΝ είναι βασιλιάς, και ο Βασιλιάς εκστρατεύει με μια σχεδόν αστεία δύναμη ξηράς, η οποία έχει καθαρά επιβοηθητικό ρόλο στην προσπάθεια ανάσχεσης του εχθρού στην κεντρική Ελλάδα (η κύρια προσπάθεια γίνεται στο Αρτεμίσιο). Και είναι απόλυτα σημαντικό ότι ο έτερος βασιλιάς, αυτός που ΔΕΝ είναι με το στόλο αλλά περιμένει στη Σπάρτη, το 479 πΧ θα εκτελέσει με απόλυτη μαεστρία την πλέον επιτυχημένη επιχείρηση αμφίβιας εφόδου που γνωρίζουμε, υλοποιώντας στη Μυκάλη έναν πολύπλοκο αμφίβιο ελιγμό και επιτυγχάνοντας έναν προσωπικό τακτικό  θρίαμβο ανεπανάληπτων διαστάσεων.

Μεγάλο μέρος της παρεξήγησης οφείλεται στην εικόνα που έχουμε για τον πόλεμο στην εποχή των Μηδικών. Αν και ο Ηρόδοτος δεν αναφέρει τίποτα τέτοιο, οι απεικονιστικές ενδείξεις προάγουν τον οπλιτικό τρόπο μάχης και τα συμπεράσματα των μελετητών οδήγησαν σε ένα ημιτελετουργικό, σχεδόν καρικατουρίστικο στυλ πολέμου που θεωρούμε ότι υπήρχε, μέχρι την επανάσταση λίγο προ ή κατά τον Πελ Πόλεμο. Η αθηναιοκεντρική θεώρηση της κλασικής εποχής αναφέρει γνωριμία με τους Πελταστές κατά τις απόπειρες αποικισμού της ανατολικής Θρακικής περί τα μέσα του αιώνα (πχ Δαβρησκός), αντιμετώπισή τους ξανά κατά την έναρξη του Πελ Πολέμου στη Σπάρτολο το 230 πΧ), ενσωμάτωσή τους στην αθηναϊκή πολεμική μηχανή το 424 πΧ στη Σφακτηρία και το απόγειό τους με τον Ιφικράτη το 390 πΧ. Πρωτύτερα, οι μάχες ήταν θέμα Οπλιτών και κρίνονταν με την ημιτελετουργική σύγκρουση βαρέος πεζικού που διέπετο από αυστηρούς κανόνες.

Η άποψη αυτή είναι μάλλον ηλίθια. Οι αυστηροί κανόνες ομοιάζουν με το σημερινό Διεθνές δίκαιο του Πολέμου και όχι με κανόνες ποδοσφαιρικού αγώνα, με σκοπό τον περιορισμό μιας άγριας κατάστασης προτού εκφύγει σε θηριωδίες τουρκομογγολικού τύπου- και αυτό όχι πάντα επιτυχώς. Η στυλιζαρισμένη διεξαγωγή πολέμου δεν υπήρξε ποτέ: εκτός των σπαρτιατικών τεχνασμάτων, ο Ηρόδοτος αναφέρει πληθώρα άλλων, όπως των Φωκέων εναντίον των Θεσσαλών.

Συγχρονη Αναπαράσταση Θρακών. Οι Περσες και οι Ελληνες τους χρησιμοποιούσαν πολύ σαν μισθοφόρους. Συλλογος Ιστορικών Μελετων ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ

 Το βαρύ πεζικό όντως ήταν το όπλο κρίσης του αγώνα και είχε τη μερίδα του λέοντος στις αναπαραστάσεις διότι όταν γινόταν σύγκρουση φαλαγγών, όλα τα άλλα έπαυαν να έχουν σημασία και ο πόλεμος κρινόταν τελεσίδικα (αν και αυτό ήταν πάλι η ιδανική περίπτωση). Αλλά ακόμη και μεταξύ Ελλήνων, πολλώ δε μάλλον εναντίον βαρβάρων, δεν ήταν αυτή η μοναδική διέξοδος. Η ενέδρα των Καρών στους Πέρσες και των Φωκέων στους Θεσσαλούς δίνουν χαρακτηριστικά παραδείγματα. Όπως σήμερα τα αεροσκάφη και τα άρματα μάχης σχεδόν μονοπωλούν λόγω θεαματικότητας τις στρατιωτικές αναπαραστάσεις, σε ελάχιστα στρατιωτικώς συνειδητοποιημένες κοινωνίες, αλλά πεζικό υπάρχει, και υπάρχουν και Σώματα υποστήριξης των οποίων το αριθμητικό άθροισμα υπερβαίνει αυτό των Οπλων, έτσι και τότε. Ο Οπλίτης ή ο ιππέας ήταν οι θεαματικότερες, ακριβότερες και ισχυρότερες μονάδες, είχαν το φως της δημοσιότητας αλλά δεν υπάρχει κανείς λόγος να θεωρήσουμε ότι ήταν μόνοι ή ότι οι υπόλοιποι ήταν υποτιμημένοι.

Η υποτίμησή τους είναι μια πολιτική αντίληψη που παραπέμπει σε τιμοκρατικά ή ολιγαρχικά πολιτεύματα. Πιθανώς οι αριστοκράτες ή αργότερα η μεσαία τάξη όντως να περιφρονούσαν το κοινωνικό και πολεμικό γίγνεσθαι αυτών των ανδρών, όπως συνέβαινε με το ιππικό των ιπποτών στον εκατονταετή πόλεμο. Παρ’ όλ΄’ αυτά η μονάδα του ιπποτικού στρατού, η Λόγχη, διατηρούσε πεζικό σε περίοπτη θέση και με σημαντικά καθήκοντα. Είναι ασαφές αν η υποτίμηση και η ανυπαρξία τω άλλων όπλων στην αρχαία Ελλάδα των Μηδικών Πολέμων είναι σημερινή ή έστω ύστερη ιστορική παρανόηση, κοινωνική πραγματικότητα, προκατάληψη συγκεκριμένων πολιτικών οντοτήτων ή τέλος πρωθύστερη ερμηνεία στα πλαίσια των κοινωνικών αναταρραχών του Πελ Πολέμου, και των προ αυτού, οπότε γράφονται οι Ιστορίες που διαθέτουμε.

Σύγχρονη Αναπαράσταση σκηνής Μονομαχίας Πελταστη  και Οπλίτη.  Συλλογος Ιστορικών Μελετων ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ

Παρά τον χρόνο αυτό, τις επιρροές του και την φόρτισή του, τίποτα στον Ηρόδοτο δεν μας δείχνει ανυπαρξία ελαφρού πεζικού και άγνοια ή άρνηση χρήσης του. Ακόμη και ο Θουκυδίδης μιλά για Θηβαίους Πελταστές στο Δήλιο το 424 πΧ, και οι Θηβαίοι δεν είχαν καμία σχέση με τους Θράκες και τους Μακεδόνες. Το ελαφρύ πεζικό της Σφακτηρίας δεν είναι πελταστές θρακικού τύπου, ενώ αντίθετα στη Σπάρτολο το 430 είναι πελταστές. Το ίδιο και στην Αμφίπολη το 422 πΧ, ενώ στην αιτωλική καταστροφή του Δημοσθένη το 427 πάλι δεν αναφέρονται πελταστές. Πηγαίνοντας πίσω, στον Ηρόδοτο, η αναφορά ότι στις Πλαταιές οι Είλωτες ήταν οι μόνοι Ψιλοί πραγματικά οπλισμένοι για πόλεμο (προφανώς με κανονικά όπλα χειρός και όχι με εργαλεία ή μαχαίρια γενικής χρήσης και με ακόντια πολεμικού κι όχι κυνηγετικού τύπου) δείχνει επάρκεια οπλισμού, συνειδητή χρήση και φυσικά γνώση των όρων ανάπτυξης και εκμετάλλευσης. Ακόμη και οι Ψιλοί των λοιπών πόλεων, που δεν είχαν τον κατάλληλο οπλισμό, είναι απόλυτα προφανές ότι θα χρησιμοποιηθούν σε μάχιμο ρόλο, πιθανώς με κυνηγετικό οπλισμό ή με αυτοσχέδια μέσα.

 Αυτό αποδεικνύει πλήρη μεθοδολογική κατανόηση και ολοκλήρωση των επιχειρήσεων ελαφρού πεζικού. Από την άλλη μεριά, η όλη διαλεκτική, τα επιχειρήματα, οι κινήσεις και οι ελιγμοί στην εκστρατεία του 479 πΧ δείχνουν ένα ώριμο σύστημα διεξαγωγής εδαφικού πολέμου κινήσεων στο οποίο οι μάχες αποτελούν κεντρικό πλην όχι απαραίτητο γεγονός. Αντίστοιχα, και παρά τις αποτυχίες, όλη η εκστρατευτική περίοδος του 480 πΧ αποτελεί από ελληνικής πλευράς ένα υπόδειγμα διεξαγωγής εδαφικού πολέμου θέσεων, του μόνου εφικτού λόγω της τεράστιας διαφοράς δυνάμεων. Αυτές οι ενδείξεις μπορούν να προστεθούν στα σπαράγματα αφηγήσεων που δίνει ο Ηρόδοτος για τις συγκρούσεις (ιδίως τον Γ’ Ειλωτικό Πόλεμο) που λαμβάνουν χώρα μετά τα Μηδικά για να σχηματίσουν, μέχρι τις αρχές του Μεγάλου Πελ. Πολέμου, μια συνεχή εφαρμογή αρχών και μεθόδων εδαφικού πολέμου σύγχρονου τύπου που δεν έχει καμία σχέση με τις στερεοτυπικές συγκρούσεις φαλαγγών. Δεν υπάρχει λόγος να θεωρήσουμε ότι ι τελευταίες αποτελούν μύθο και δεν συνέβαιναν, ούτε ότι ουδέποτε συνέβαιναν έτσι, αλλά δεν ήταν ο κανόνας.

 Όπως και σήμερα οι πολεμικές επιχειρήσεις ενός μετώπου μπορούν να λάβουν πολλές μορφές και όχι απαραίτητα την πλέον σύγχρονη η κοινή, θα έπρεπε να αναγνωρίσουμε μια αντίστοιχη πολυμορφία και στην τότε εποχή, βασισμένη στις συνθήκες αλλά και τις προσωπικές, πολιτικές ή ιδεολογικές προτιμήσεις των κυρίων παικτών και των ηγητόρων ή των πολιτικών σωμάτων.

ΟΙ ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΝΑΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΣ" ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ

Αγαπητοί φίλοι

Ο Σύλλογος μας ειχε την τιμή να φιλοξενούνται υψηλής ποιότητας φωτογραφίες ανακατασκευασμένου οπλισμού μας, στην εξαιρετική τετρασέλιδη μελέτη της φίλης του Συλλόγου μας  Κας Κρίστυ Εμίλιο Ιωαννίδου , με θέμα τον Αθηναίο Στρατηγό Χαβρία, στο  τεύχος Νοεμβριου 2012, του περιοδικού "ΝΑΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΣ"  

Ο Χαβρίας  αποτέλεσε έναν από τους πλέον ικανούς στρατιωτικούς διοικητές που ανέδειξε η Αθήνα στο κύκνειο άσμα της τον 4ο π.Χ. λίγο πριν από την άνοδο της Μακεδονίας στον ελληνικό χώρο.


Το περιοδικό "ΝΑΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΣ" είναι μηνιαίο παραδοσιακό έντυπο, που εκδίδεται με μέριμνα της "Ελληνικής Θαλασσίας Ένωσις", η οποία υπάγεται στο ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΝΑΥΤΙΚΟΥ και εποπτεύεται από το ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ.

Εκδίδεται από το 1928, είναι το πρώτο περιοδικό που κυκλοφόρησε στο είδος του, ενώ το 1972 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για τη συμβολή του στην πρόοδο της ναυτικής λογοτεχνίας και στη μάθηση της ναυτικής μας ιστορίας.

Στην ύλη του φιλοξενεί σελίδες από τη ναυτική ιστορία του τόπου, τη λογοτεχνία και τη λαογραφία, ενώ διαθέτει μόνιμες στήλες για το Πολεμικό και Εμπορικό Ναυτικό, τόσο σε επίπεδο επικαιρότητας, όσο, και στην ιστορία και την παράδοση.


Η Μελετη αναδημοσιεύεται στο εξαιρετικό ιστολόγιο της κας Ιωαννίδου ΠΕΡΙ ΑΛΟΣ .

Αφιέρωμα της Εφημερίδας " ΕΠΕΝΔΥΤΗΣ " , 19-20 Ιανουαρίου 2013

Αγαπητοί φίλοι.

Η Εφημερίδα ΕΠΕΝΔΥΤΗΣ , η οποία κυκλοφορεί το Σαββατοκύριακο 19 - 20 Ιανουαρίου 2013, περιλαμβανει ενα ολοσέλιδο αφιέρωμα στον Κατασκευαστή και μέλος του Συλλόγου μας κο Δημήτριο Κατσίκη.

Μεσα απο το άρθρο της έγκριτης Δημοσιογράφου Μιράντας Παπαδοπούλου επειχειρείται μια συνοπτική παρουσίαση του έργου του Δημητρίου Κατσίκη  , με επίκεντρο την Πειραματική Αρχαιολογία , τονίζοντας την ιδιαιτερότητα των Κατασκευών και τις εγγενείς δυσκολίες αυτου του εγχειρήματος.

Το αρθρο κοσμειται με μερικές απο τις τελευταίες ανακατασκευες Μυκηναϊκού Οπλισμού  του Συλλόγου μας , μοναδικής ποιότητας,  οι οποίες θα παρουσιαστούνε επίσημα στο άμεσο μέλλον.

Traditional Archery Training in Istanbul , January 9 2013

The multilevel activity of our Association has once more led us abroad and this time to Turkey. After the kind invitation of the Traditional Archery Institute "TALIMHANE", our member Mr. Spyros Bakas attended one of their training sessions.

The Traditional Archery Institute "TALIMHANE" located on Uskundar suburb of Constantinople is successfully active in many Turkish cities aiming to promote and develop Archery Tradition. Having over 100 active archers the TALIMHANE team works methodically and diligently and has been recognized internationally as one of the most dynamic archery groups in Europe. Except the traditional archery practice, the group has recently become active in the Experimental Archaeology sector with participation in Archaeological Conferences and publishing Studies.

From 2012 TALIMHANE successfully organizes the fair Necmettin OKYAY that aims to become one of the most popular Archery fairs in Europe. Last time was very popular with the neighboring country’s mass media.

Leader of the TALIMHANE group is Mr. Adnan Mehel, who is a leading figure in the revival of   Archery Tradition in the neighboring country. Mr. Mehel has taken part in lectures and conferences on the subjects of Archery and Archaeology. He has given many interviews in the Turkish radio and television and co-operates with film producers to accurately portray historical archery.

The training session, took place on January 9th 2013, at the TALIMHANE training ground, the Municipal Gym of the City of Uskundar (Scutari) in Constantinople. We had the great pleasure through an introductory lesson and with the use of traditional Turkish Bow, to train in the art of archery shooting with the use of thumb rings, with arguably some of the best instructors in Turkey. Though this is a purely Asian art, totally different from the classical Mediterranean art of releasing the chord without aids. We were impressed with "thumb ring method" and we saw some of the undeniable advantages for the skilled archer:

a) The ability to control the arrow and not leaving the archer's forearm, thus allowing steady shooting even when arrows are shot from difficult angle.

b) The ability to make more stable and automated shots, compared to the Mediterranean way of shooting

c) The ability to make more "instinctive" shots, since the arrow is placed from the right side of the bow, thus hiding the arrow-point from the archer’s filed of view, leaving a wide margin on human instinct in order to take a shot.

The Association of Historical Studies KORYVANTES, thanked Mr. Adnan Mehel, Archers and friends from the neighboring country for their hospitality and cooperation, and we renewed our appointment in the near future for cooperation both in the fields of Traditional Archery and Experimental Archaeology. 

The KORYVANTES Historical Society will continue with faith and dedication to proudly represent the Greek Tradition and History abroad.

Παραδοσιακή Τοξοβολία στην Κωνσταντινούπολη , 9 Ιανουαρίου 2013, Προπόνηση

Η πολυεπίπεδη δραστηριότητα του Συλλόγου μας , για άλλη μια φορά μας οδήγησε στο εξωτερικό και αυτή την φορά στην γειτονική Τουρκία . Έπειτα από πρόσκληση του Συλλόγου Παραδοσιακής Τοξοβολίας "TALIMHANE" , το μέλος του Συλλόγου μας κος Σπύρος Μπάκας παρευρέθηκε σε προπόνηση μαζί με τα μέλη του "TALIMHANE". 

Το Ινστιτούτο  Παραδοσιακής Τοξοβολίας "TALIMHANE" ( TALIMHANE Archery Institute" - TALİMHANE OKÇULUK ENSTİTUSU ) με έδρα το προάστιο Uskundar (Σκούταρι) της Κωνσταντινούπολης , δραστηριοποιείται τα τελευταία χρόνια με μεγάλη επιτυχία σε πολλές πόλεις της Τουρκίας με γνώμονα την προώθηση και ανάπτυξη της Τοξευτικής Παράδοσης . Με έδρα την Κωνσταντινούπολη και άνω των 100 ενεργών τοξοτών η ομάδα TALIMHANE εργάζεται μεθοδικά και με υπευθυνότητα , έχοντας αναγνωριστεί διεθνώς ως μία από τις πιο δυναμικά αναπτυσσόμενες ομάδες Παραδοσιακής Τοξοβολίας στην Ευρώπη. Πέρα από την καθεαυτή τοξευτική εξάσκηση, η ομάδα πρόσφατα έχει επεκτείνει και την δραστηριοποίηση της στον τομέα της Πειραματικής Αρχαιολογίας με συμμετοχή σε Συνέδρια Αρχαιολογίας , δημοσιοποιώντας μελέτες και Συμπεράσματα. 



Από to 2012 διοργανώνει με μεγάλη επιτυχία το φεστιβάλ Necmettin OKYAY, το οποίο φιλοδοξεί να καταστεί ένα από τα πιο δημοφιλή φεστιβάλ Τοξοβολίας στην Ευρώπη , και το οποίο για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα συγκέντρωσε τα βλέμματα όλων Μέσων μαζικής ενημερώσεως της γειτόνου χώρας.

Επικεφαλής της Ομάδας "TALIMHANE" είναι ο κος Adnan Mehel, ο οποίος αποτελεί έναν απο τους πρωτοπόρους της Σύγχρονης Αναβίωσης της Παραδοσιακής Τοξοβολίας της γειτόνου χώρας. Ο κος Adnan Mehel , έχει συμμετάσχει με διαλέξεις σε συνέδρια με θεμα την Τοξοβολία και Αρχαιολογία, έχει δώσει δεκάδες συνεντεύξεις σε τηλεοπτικούς Σταθμούς και Ραδιοφωνικές Εκπομπές της Τουρκίας και συνεργάζεται με εταιρίες τηλεοπτικών και κινηματογραφικών παραγωγών.




Η προπόνηση , πραγματοποιήθηκε  στις 9 Ιανουαρίου 2013, στον χώρο προπονήσεων του Συλλόγου, στο Δημοτικό Γυμναστήριο του Δήμου του Uskundar (Σκούταρι) της Κωνσταντινούπολης. Είχαμε την ιδιαίτερη χαρά , μέσα από ένα εισαγωγικό μάθημα, και με την χρήση παραδοσιακών Τουρκικών Τόξων,  να προπονηθούμε στην τέχνη της βολής με δαχτυλίδι τοξοβολίας (thumb ring) , με ομολογουμένως μερικούς από τους καλύτερους εκπαιδευτές της Τουρκίας. Αν και πρόκειται για μια καθαρά Ασιατική τεχνική, εντελώς διαφορετική από την κλασική μεσογειακή τεχνική άφεσης της χορδής, η βολή με " Thumb ring " μας εντυπωσίασε με μερικά από τα αδιαμφισβήτητα πλεονεκτήματα που παρέχει στον εκπαιδευμένο τοξότη: 

α) Την δυνατότητα να ελέγχεται το βέλος και να μην φεύγει από τον πήχη του τοξότη , πραγματοποιώντας σταθερές βολές ακόμα και όταν η τόξευση πραγματοποιείται υπό κλίση 

β) Την δυνατότητα να πραγματοποιούνται πιο σταθερές και αυτοματοποιημένες βολές , σε σύγκριση με τον μεσογειακό τρόπο τόξευσης 

γ) την δυνατότητα να πραγματοποιούνται πιο "ενστικτώδεις " βολές , μιας και το βέλος τοποθετείται από την δεξιά πλευρά του τόξου , κρύβοντας έτσι την αιχμή του από το ευρύ οπτικό πεδίο του τοξότη, αφήνοντας ένα μεγάλο περιθώριο στο ένστικτο για την πραγματοποίηση της βολής.

Ο Σύλλογος Ιστορικών Μελετών ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ , ευχαριστεί τον κο Adnan Mehel και τους φίλους Τοξότες από την γειτονική χώρα για την φιλοξενία και την συνεργασία , και ανανεώσαμε το ραντεβού μας στο άμεσο μέλλον για συνεργασία τόσο στο επίπεδο της Παραδοσιακής Τοξοβολίας όσο και Πειραματικής Αρχαιολογίας. 

Ο Σύλλογος Ιστορικών Μελετών ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ , θα συνεχίσει με πίστη και αφοσίωση να εκπροσωπεί με υπερηφάνεια την Ελληνική Παράδοση και Ιστορία στο Εξωτερικό.

"KORYVANTES" Association on issue No 14 of the Spanish Magazine "DESPERTA FERRO"

The Association of Historical Studies "KORYVANTES" want to  thank the Spanish publishing company “DESPERTA FERRO"  and the Author Mr José Sánchez Toledo for honoring us by posting our Phalanx reconstruction along with other Associations in September 2011 on the issue No 14  of their magazine

Many details of  hoplite appearance are also presented by our Spanish Brothers in Arms “ATHENEA PRÓMAKHOS” 

 

More about the esteemed author here:

http://www.newspanishbooks.com/author/jose-sanchez-toledo

 

We feel extremely pleased that our efforts and research are once again appreciated by a scientist who has personal experience in Living History and honored us by presenting us to the Spanish speaking audiences

 

Association of Historical Studies "KORYVANTES"

Προπόνηση Παραδοσιακής Τοξοβολίας 13/01/2013

Πέρα απο τις εντατικές ατομικές μας προπονήσεις στην Παραδοσιακή Τοξοβολία, την Κυριακη 13 Ιανουαρίου 2013, μέλη μας απο διάφορα μέρη της Ελλάδας αλλα και του Εξωτερικού , είχανε την ευκαρία να πραγματοποιήσουν ταυτόχρονη προπόνηση , αποδυκνύοντας για αλλη μια φορα οτι η χιλιομετρική απόσταση δεν αποτελεί εμπόδιο για εμας.

Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Κομοτηνή, και Brighton της Μεγάλης Βρετανίας, για αλλη μια φορά , ενώθηκαν νοητά το πρωϊ της Κυριακής σε μια κοινή προπόνηση κοντινών αποστάσεων , κατα την οποία δοκιμασαμε μερικα απο τα νεα μας τόξα και βέλη.

Ανανεώσαμε το ραντεβού μας ,  προκαθορίζοντας το  ασκησιολόγιο των ατομικών μας προπονήσεων, με πολύ διάθεση για μεθοδική δουλειά και πρωτογενή έρευνα.!

The Ascending Traffic of koryvantes.blogspot.gr blog-page

Dear friends,

The constant rise of our blog's (koryvantes.blogspot.gr) traffic makes us especially proud and fills us with power for continuing in the same way. On January 4th, within one day, we touched the 2.800 hits, continuing the steadily traffic rise and keeping it always rising

We would like to thank every reader of ours individually and all the members of our Association that support every effort we make refreshing our blog with original and interesting topics.

We will continue our work, with even greater effort, giving the best for our selves in the service of Hellenic tradition and Historical Research.

Association of Historical Studies "KORYVANTES"

Η ανοδική επισκεψιμότητα του Ιστολογιού μας koryvantes.blogspot.gr

Αγαπητοί φίλοι

Η συνεχής άνοδος της επισκεψιμότητας του Ιστολογίου μας ( koryvantes.blogspot.gr ) μας κάνει ιδιαίτερα υπερήφανους και μας γεμίζει με δύναμη για την συνέχεια . Χθες Παρασκευή 4 Ιανουαρίου, μέσα σε μία ημέρα,  αγγίξαμε τις 2.800 (Δύο Χιλιάδες οχτακόσιες) θεάσεις, συνεχίζοντας την σταθερή και κλιμακωτά ανοδική πορεία επισκεψιμότητας.

Θέλουμε να ευχαριστήσουμε τον κάθε αναγνώστη μας ξεχωριστά αλλά και όλα τα μέλη του Συλλόγου μας  που στηρίζουν κάθε προσπάθεια που κάνουμε για να ανανεώνεται το ενημερωτικό μας ιστολόγιο με πρωτοποριακα και ενδιαφέροντα θέματα.

Θα συνεχίσουμε το έργο μας ,με  ακόμα δυνατότερη προσπάθεια, δίνοντας τον καλυτερο μας εαυτό για την υπηρέτηση της Ελληνικής Παράδοσης και Ιστορικής Ερευνας.

Συλλογος Ιστορικών Μελετών ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ

Περιοδικό "ΜΑΧΕΣ & ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ" , τεύχος Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου 2013

Αγαπητοί φίλοι , στο περιοδικό "ΜΑΧΕΣ & ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ" , τεύχος Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου 2013 θα βρείτε το εξαιρετικό πολυσέλιδο άρθρο του Ερευνητή και μέλους του Συλλόγου μας κου Στέφανου Σκαρμίντζου με θέμα την Μονομαχία στην Αρχαία Ελλάδα.  

Με την χρήση  φωτογραφιών μελών του Συλλόγου μας οι οποίοι φέρουν μοναδικής ποιότητας ανακατασκευασμένο οπλισμό , εξετάζονται οι περιπτώσεις μονομαχίας στην ελληνική Αρχαιότητα ως τρόπους επίλυσης προσωπικών διαφορών αλλά και κρατικών θεμάτων, όπως επέβαλλε το Ηρωϊκό Ιδεώδες αλλά και η νοοτροπία των πολεμιστών της εποχής.

Στο εξώφυλλο του περιοδικου φιλοξενειται η καλλιτεχνική απεικόνιση Πολεμιστή της Υστερης εποχής του Χαλκού απο τον κο Κώστα Νικέλη, βασισμένη σε προτότυπη πειραματικη ανακατασκευη Μυκηναϊκου Οπλισμου απο τον Σύλλογό μας. 

Μήν το χάσετε.!

The Exotic Weapons of The Bronze Age Mycenaean Warriors

Αλιάδης Αντώνης,  Σπύρος Μπάκας - Σύλλογος Ιστορικών Μελετών ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ

The stereotype about the Homeric Heroes is about well armoured Warriors with swords and spears fighting in duels or primitive phalanxes/loose formations. Some of them were exceptional archers using composite bows (eg. Pandaros, Odysseus). Αrchaeological findings among Egyptians, Mitannians, Caananites, Hittites, Summerians present us a large variety of "exotic" weapons like periform maces, disc maces, sickle swords, throwing sticks, heavy naval spears, etc.

The following is a short summary of the study found in the following page. It will brief on details and insight about four experimental reconstructions of Mediterranean Bronze age exotic weapons and three panoplies (armour) that KORYVANTES Association has worked on since 2011, as well as provide a brief on experiences from testing them as part of the bronze age Warrior armour system(s). 

Axes - axini

Mycenaeans were using types of crescent axes, piercing axes but also the so called epsilon axe, which is a probably an evolution of the Egyptian duck-bill axe. Minoan axes were typically double blade axes, while there are strong arguments that those axes were ceremonial/votive or associated with female ritual figures. Mycenaeans and Minoans also have used decorated single bladed axes, as documented by archaeological findings from Crete to North Europe. Another interesting axe design comes from Hittites, as depicted on the inner side of the King's gate at Hattusa. The shape of the axe reminds double warthog teeth, thus we refer to it as warthog axe. Usage of battle axes (both one-handed and two-handed) is a necessity for the period Warriors as effective plate and scale armour had been developed and used (i.e. Dendra Plate Armour, Thebes-Arsenal armour, Hittite scale armour, etc) - similar weapons are used to defeat 15^th century West European medieval knights armour, as well as used by /against Byzantine Catafracts and sailors.

It is a fact though that Homer describes briefly some unusual (and less-noble) weapons, like axes clubs (Iliad 7.138) and aksini (Iliad 15.711). War clubs maces were typical weapons of the Bronze era. Homer describes it as great bar clubbed of iron (Iliad 7.138). Findings of spherical or periphorm maces document their usage in all armies of the era (Egypt, Hittite Kingdom, North Europe, Mycenaeans, etc). Various materials were used to build war maces (iron, bronze, stone), depending of the social status and financials of the Warrior. Some archaeological findings though (Agia Triada near Phaistos/Crete) present us some exceptional examples of mallet war maces.

Mycenaean noble warrior and followers. The warrior is armed with a typical Mycaenenan “epsilon blade” axe based on exhibits from National Archaeological Museum. His follower is armed with an "axini" reinforced with bronze spikes. Courtesy of Living history Association “Koryvantes”

Homer makes a distinct reference to an unusual weapon, the aksini. It was used to attack Menelaus, who survived the attack and killed the Trojan Warrior (Iliad 13.613), so there is a clear distinction between war clubs / axes and axini. It is a fact also that are not concrete archaeological findings, documentation and written evidence regarding aksini usage and shape, this has lead to a confusion with battle axe. The word axini is used even today in modern Greek language to describe an agricultural tool (pickaxe). Some advise from linguistic experts is needed to clarify the meaning of axini in Ancient Greek eras. But we may assume that improvised agricultural tools were use as weapons by poorer Warriors, this is a safe guess. What is interesting is that Kanellopoulos Museum in Athens exhibits an interesting artifact dated in the 9^th century bc: a heavy hammer with long-horned ending, similar to modern axini. If this was a weapon of the era, was clearly designed to puncture through heavy armour or grab/tear apart opponent plate armour, just like the West European horseman picks.

Modern reconstruction of Mycenaean Warrior armed with “axina” Based on exhibits from Kanellopoulos Museum and National Archaeological Museum Courtesy of Living history Association “Koryvantes”

Bronze Age Mycaenean technology was capable to produce highly effective plate and scale armors for the warriors in massive numbers. It is a safe guess to assume that Kanelopoulos Museum artifact was a weapon with the necessary shape and mass to deliver effective crushing blows and perforate composite armors of the era.

Bronze Age Mycenaean technology was capable of producing highly effective plate and scale armours for the Warriors in massive numbers, as Mycenaean and Minoan logistics documents reveal. It is a safe guess to assume that Kanellopoulos Museum artifact was a weapon with the necessary shape and mass to deliver effective crushing blows and perforate the composite panoplies of the era.

Navmaho xisto (?) - heavy naval spear / boarding pick

Homer refers to navmaha xista (ναύμαχα ξυστά) - boarding picks (Iliad. Ο. 388 - 389, 676 - 678), as special weapons of Achaeans for naval warfare. Our inspiration for this type of weapons was an image from the exceptional site of Andrea Salimbeti. The peculiar bronze double-headed blade is dated around 16th Century BC found at Agios Onoufrios near Phaistos, Crete. The shape of the artifact loosely reminds an agricultural tool called δικράνι - dikrani, some refer to the artifact with this term.

Officially this artifact has been interpreted as a fish-spear. This may have been used in conjunction with a net, or on its own from an open boat. We assume that was used like a harpoon to kill captured large fishes (swordfish) or sea mammals (seals, whales, dophins) - the heavyweight spearhead fit perfectly in this scenario (vertical hit from boat decks downwards to sea level), multiplying the forces and delivering devastating power to penetrate the thick skin of the pray. Also the shape of the spearhead seem to be ideal for the role, though we conducted no tests for this.

Another interesting interpretation for this artifact is that is a social or religious symbol, as the shape is similar to the most characteristic Minoan religious symbol, the horns of the "sacred bull"

For the full study, please refer to the the following page.

Λαμία

Αντώνης Αλιάδης Γιώργος Κανακάρης Κάτσος Γιώργος Σπύρος Μπάκας Λαμία Κορύβαντες Νικόλαος Κλεισιάρης Λαμία Κορύβαντες Παραδοσιακή Τοξοβολία 

--