"Remember, you will fight as you train!" - "Θυμήσου, θα πολεμήσεις όπως έχεις εκπαιδευτεί"
General William F. DePuy,
1ος Διοικητής U.S. Army's Training and Doctrine Command (TRADOC)
Τα λόγια του στρατηγού DePuy είναι το βασικό αξίωμα εκπαίδευσης επαγγελματικών Στρατιωτικών Μονάδων (που έχει
εμφυτευθεί στον κάθε μαχητή τους), δείχνοντας έτσι ότι αυτές οι Στρατιωτικές
Μονάδες βλέπουν πολύ σοβαρά την φυσική / στρατιωτική / ψυχολογική εκπαίδευση των
στελεχών τους πριν από την εμπλοκή τους στο πεδίο της
μάχης.
Kάθε Πολεμιστής οφείλει να διατηρεί τις μαχητικές του δεξιότητες στο υψηλότερο
(δυνατό) επίπεδο, μέσω ρεαλιστικής εκπαίδευσης, ώστε την στιγμή που θα
αντιμετωπίσει τον εχθρό να επιβιώσει και να κάνει το καθήκον του.
Κάθε Διοικητής Στρατιωτικής
Μονάδας (που σέβεται τον εαυτό της) οφείλει να προωθεί και να επιβραβεύει την
ρεαλιστική εκπαίδευση και τις συμπεριφορές που συνάδουν με αυτή. Μη ρεαλιστική
εκπαίδευση ή συμπεριφορές που καταστρατηγούν την ρεαλιστική εκπαίδευση, είναι
επικίνδυνες και πρέπει άμεσα να αντιμετωπίζονται από τους Εκπαιδευτές. Διοικητές
και Εκπαιδευτές που επιτρέπουν συμπεριφορές που καταστρατηγούν ή απομειώνουν την
ρεαλιστική εκπαίδευση, είναι επικίνδυνοι και πρέπει άμεσα να απομακρύνονται.
Οι ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ δεν είναι ούτε
Στρατιωτική Μονάδα ούτε Σχολή Εκπαίδευσης Πολεμικών Τεχνών. Δεν δηλώνουμε
δημιουργοί Πολεμιστών καθώς αυτό είναι αποστολή των Στρατών και όχι (δουλειά)
του κάθε φετιχιστή που του αρέσει να παίζει «με τα στρατιωτάκια». Οι ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ
είναι Σύλλογος Ιστορικών Μελετών που μελετά, προωθεί, και έχει παρουσιάσει - με
την μέγιστη δυνατή ιστορική ακρίβεια και με ιδιαίτερη επιτυχία - σε 2 Διεθνή
Αρχαιολογικά Φεστιβάλ (Πολωνία 2011, Γαλλία 2012), τον Ελληνικό Οπλιτικό τρόπο
Πολέμου (Αρχαϊκή και Κλασσική εποχή).
Η ιστορικά σωστή αναπαράσταση
μιας μάχης σε ένα Αρχαιολογικό φεστιβάλ δεν είναι Πόλεμος. Όποιος πρεσβεύει ότι
διοργανώσεις τύπου kurultai είναι αληθινές μάχες, απευθύνεται σε ηλίθιους. Και για να
προλάβουμε τον αντίλογο για το kurultai, απλά αναφέρουμε ότι αν τα kurultai ήταν εμπόλεμες
ζώνες όλοι θα κινούνταν υπό κάλυψη…
Εάν κάποιος θέλει να ζήσει την
ένταση του πολέμου του συστήνουμε να επισκεφτεί την πόλη Χομς ή να κάνει
Μισθοφόρος στη Νιγηρία – όλα τα άλλα είναι Πολιτιστικά / Αρχαιολογικά Φεστιβάλ ή
αθλητικές εκδηλώσεις. Σύγχρονος πολεμιστής είναι αυτός που ξέρει να χειρίζεται
έναν καταδείκτη και να κατευθύνει μια βόμβα με laser στον στόχο της, όχι αυτός που φορά
έναν λινοθώρακα και ασπίδα.
Αν και δεν είναι εμπόλεμη
ζώνη, ένα Αρχαιολογικό Φεστιβάλ αποτελεί ένα ιδιαίτερα σύνθετο περιβάλλον μέσα στο οποίο
πρέπει να λειτουργήσουμε με ΑΠΟΛΥΤΗ ασφάλεια, τόσο για τα Μέλη μας όσο
και για τους Θεατές. Κατά τη διάρκεια μιας επίδειξης, εκτελούνται σύνθετες
κινήσεις από μια Ομάδα(ες) οπλισμένων ανδρών, με περιορισμένο οπτικό πεδίο,
περιορισμένη - έως ανύπαρκτη ακοή λόγω της χρήσης περικεφαλαίας κλειστού τύπου,
χρήση νηκτικών όπλων (δόρυ - ξίφος), βολές τόξου, με κόπωση, ένταση και
συναισθηματικό φόρτο για τους Παραστάτες. Συνήθως οι επιδείξεις γίνονται πολύ κοντά σε θεατές (και πολλές φορές
παιδιά) που βρίσκονται σε άμεση επαφή στον χώρο επιδείξεων, χωρίς κάποιο
προστατευτικό. Αντίπαλοι μας είναι η ανακρίβεια, η κακογουστιά και τα ατυχήματα
από πλημμελή προετοιμασία.
Το περιβάλλον αυτό γίνεται
ακόμα πιο πολύπλοκο, καθώς η ομάδα επιδείξεων αποτελείται από άτομα με πολύ
διαφορετικά προφίλ, επίπεδα γνώσης και εμπειρίες. Για παράδειγμα στη ίδια ομάδα
δύναται να συνυπάρχουν αναγνωρισμένοι Διδάσκαλοι Πολεμικών Τεχνών, Μέλη Σωμάτων
Ασφαλείας, Στρατιωτικοί, αλλά και άτομα που η εργασία τους δεν επιτρέπει συνεχή
και επαγγελματικού επιπέδου ένοπλη εκπαίδευση. Οπωσδήποτε δεν είναι μια ομοιογενής
επαγγελματική ομάδα.
Έχουμε αποφασίσει ότι τα άτομα
που συμμετέχουν στις παρουσιάσεις μας, πρέπει να έχουν λάβει κατ’ ελάχιστον την
Στρατιωτική Εκπαίδευση του μάχιμου Κληρωτού Οπλίτη, γνώση την οποία αξιοποιεί ο
Σύλλογος ως βάση για να δομήσει επιπρόσθετα επίπεδα γνώσης και δεξιότητες. Για
την εκπαίδευση των Μελών του Συλλόγου στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων του Συλλόγου,
έχουμε ενστερνιστεί το βασικό αξίωμα του στρατηγού DePuy, προκειμένου να αποδοθεί η μέγιστη δυνατή ιστορική ακρίβεια στην
αναπαράσταση των αρχαίων πολεμικών τεχνικών, και φυσικά να αποφευχθούν
ατυχήματα.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η
εκπαίδευση περιλαμβάνει εξομοίωση της παρουσίασης με σταδιακά κλιμακούμενη
ένταση. Στα τελευταία στάδια της εκπαίδευσης εισάγεται η χρήση όπλων για την
πλήρη εξομοίωση. Κατά την διάρκεια της εκπαίδευσης δεν επιτρέπονται αστεϊσμοί,
χαμόγελα, και λοιπές συμπεριφορές που καταστρατηγούν την ρεαλιστική εκπαίδευση.
Άτομα που φέρουν και
χειρίζονται όπλα, δίχως την προβλεπόμενη σοβαρότητα, απομακρύνονται άμεσα από
τον Σύλλογο. Άτομα που εκπαιδεύονται στη χρήση όπλων πρέπει να έχουν εκπληρωμένες
τις Στρατιωτικές τους υποχρεώσεις. Αρνητές Στρατιωτικής Θητείας δεν έχουν θέση
στον Σύλλογο. Ατομα που δεν είναι ψυχολογικά έτοιμα να περάσουν ένα
χρονικό διάστημα με περιορισμό της ελευθερίας όπως την αντιλαμβάνονται οι
σύγχρονοι άνθρωποι, είναι εντελώς ακατάλληλα για οποιαδήποτε δραστηριότητα που
απαιτεί την την υπαγωγή του «ΕΓΩ» στην δομή της ομάδας για την επίτευξη ενός
σκοπού.
Εν ολίγοις, η επιτυχία του Συλλόγου συνίσταται στο ότι αντιμετωπίζουμε τις δημόσιες εμφανίσεις μας με την σοβαρότητα που θα απαιτούσε μια πολεμική επιχείρηση.
Εν ολίγοις, η επιτυχία του Συλλόγου συνίσταται στο ότι αντιμετωπίζουμε τις δημόσιες εμφανίσεις μας με την σοβαρότητα που θα απαιτούσε μια πολεμική επιχείρηση.
Η εκπαίδευση του Πολεμιστή / Μαχητή
Η πλέον
σημαντική παράμετρος του "Θυμήσου, θα πολεμήσεις όπως έχεις εκπαιδευτεί“ είναι ότι η ρεαλιστική εκπαίδευση δεν είναι αυτή που
προσομοιώνει το περιβάλλον δράσης μόνο. Ρεαλιστική εκπαίδευση είναι αυτή που προσομοιώνει
την ψυχολογία του Πολεμιστή/Μαχητή κατά τη διάρκεια της επιχείρησης.
Είναι σχετικά
εύκολο να προσομοιώσεις το περιβάλλον, εξαιρετικά δύσκολο να φέρεις τον
εκπαιδευόμενο σε ένα ψυχολογικό προφίλ έντασης που θα είναι κοντά σε αυτό της
μάχης.
Πως σχετίζονται
τα ανωτέρω με τον τίτλο του άρθρου; Σχετίζονται με
την τάση κάποιων εκπαιδευομένων να χαμογελούν κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης. Σχετίζονται με
την επικίνδυνη στάση "Εκπαιδευτών" να
επιβραβεύουν αυτές τις συμπεριφορές, αντί να τις αντιμετωπίζουν.
Τι είναι το "Χαμόγελο του άλογου"?
Είναι μια φράση που
χρησιμοποιείται χλευαστικά στους κύκλους των Πωλήσεων και Διοίκησης Επιχειρήσεων
για να αποδώσει την εικόνα επαγγελματιών Πωλητών και Στελεχών που
παρουσιάζονται μονίμως με τεράστιο χαμόγελο και με την "ολόλευκη" οδοντοστοιχία
τους σε κοινή θέα.
Το χαμόγελο που γνωρίζουμε
όλοι από τις διαφημίσεις, είναι σημαντικό εργαλείο της επιστήμης του Marketing. Λειτουργεί υποσυνείδητα στον
καταναλωτή καθώς (θεωρείται ότι) μεταδίδει δυναμισμό, πίστη, ένταση, υγεία,
διάθεση για δουλειά και υπόσχεση για επιτυχία. Μεταφέρει μηνύματα στον
καταναλωτή: “είμαι το άτομο που πρέπει να εμπιστευθείς… το προϊόν μου θα
καλύψει όλες τις ανάγκες σας… θεωρείστε ότι η δουλειά έχει ήδη τελειώσει…”.
Πείθει τον αγοραστή να αγοράσει οδοντόκρεμα, σερβιέτες, απορρυπαντικά,
οικόπεδο, υπηρεσίες, ανθρώπους, ελπίδες.
Το "χαμόγελο του
αλόγου" σχεδόν αποτελεί ταυτότητα για τα επαγγέλματα που προ-αναφέραμε. Πιθανότατα
προέρχεται από τους παλαιότερους αιώνες όπου οι δούλοι έδειχναν τα δόντια τους
στα αφεντικά για να υποδείξουν όλα τα ανωτέρω: δυναμισμό, ένταση, υγεία,
διάθεση για δουλειά και υπόσχεση για επιτυχία στην εργασία που τους ανατέθηκε.
Είναι ενδιαφέρον όμως το ότι
πολύ σπάνια (έως ποτέ...) θα δείτε το χαμόγελο αυτό σε στρατολογικές αφίσες ή
στελέχη των Επαγγελματικών Στρατών. Το χαμόγελο αυτό δεν υπάρχει στο πρόσωπο
ενός Στρατιωτικού σε μια εμπόλεμη ζώνη. Το χαμόγελο αυτό δεν ταιριάζει σε έναν
Μαχητή Πολεμικών Τεχνών που θα μπει να παλέψει στο ρινγκ. Δεν έχει θέση σε μια
συμπλοκή αυτοάμυνας και σε ένα πεδίο μάχης. Δεν είναι γνώρισμα ενός Ελαφρού
Ιππέα Ανιχνευτή.
Πολύ απλά εάν πας στη μάχη με
την (ολόλευκη?) οδοντοστοιχία σου σε κοινή θέα, το λιγότερο που θα πάθεις είναι μην έχεις
δόντια αμέσως μετά τη μάχη... αν δηλαδή είσαι τυχερός και αυτή είναι η μοναδική
σου απώλεια!
Φυσικά και θα το συναντήσετε σε πρόσωπα στρατιωτών σε προπαγανδιστικές αφίσες ή φωτογραφίες, στα πλαίσια Ψυχολογικών Επιχειρήσεων που διεξάγουν τα Στρατιωτικά Επιτελεία.
Φυσικά και θα το συναντήσετε σε πρόσωπα στρατιωτών σε προπαγανδιστικές αφίσες ή φωτογραφίες, στα πλαίσια Ψυχολογικών Επιχειρήσεων που διεξάγουν τα Στρατιωτικά Επιτελεία.
Η χαρούμενη εκπαίδευση του Πολεμιστή…
Ποιος είναι λοιπόν ο λόγος που
εμφανίζονται Εκπαιδευτές κι Εκπαιδευόμενοι Πολεμικών Τεχνών με "χαμόγελο
του αλόγου"; Γιατί δέχονται κάποιοι Εκπαιδευτές να διαφημίζουν τους
εκπαιδευόμενους τους παρουσιάζοντας τους
σαν... πωλητές οδοντόπαστας;
- Μήπως οι Οπλίτες στις Φάλαγγες έφεραν το χαμόγελο αυτό; Τυχαίο το ότι η Αρχαία τέχνη παρουσίασε χαμογελαστούς οπλίτες μόνο σε μη πολεμικές παραστάσεις;
- Μήπως στα αετώματα του Παρθενώνα και των Δελφών παρουσιάζονται ιππείς χαμογελαστοί; Ο θνήσκων Πολεμιστής του αετώματος της Αφαίας πάντως δε χαμογελά!
- Μήπως οι Μογγόλοι ληστοσυμμορίτες του Τζένγκις-Χαν χαμογελούσαν; Η τέχνη της εποχής τους δεν τους παριστά χαμογελαστούς πάντως!
- Υπάρχει κάποιο στρατιωτικό εγχειρίδιο ανά τους αιώνες που να αναφέρεται το χαμόγελο ως στοιχείο στρατιωτικής εκπαίδευσης; Τα εγχειρίδια του Αινεία και του Ονάσανδρου πάντως δεν το αναφέρουν.
Την τελική απάντηση την
αφήνουμε στον αναγνώστη... ελπίζουμε να μην ακούσουμε το επιχείρημα ότι
εκπαιδεύονται να επαναλάβουν τον ηρωισμό του Κυναίγειρου στη Μάχη του Μαραθώνα
– να σημειώσουμε ότι ο ήρωας έχασε το κεφάλι του από πέλεκυ… και ως γνωστόν οι
νεκροί ήρωες είναι πολύ φτωχό υποκατάστατο ζωντανών υπερασπιστών!
Ως ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ, στις
εκπαιδεύσεις, μας όταν υποπίπτει στην αντίληψή μας έλλειψη σοβαρότητας και
"χαρούμενοι ασκούμενοι", άμεσα
απομακρύνουμε τους Εκπαιδευόμενους από τον χώρο Εκπαίδευσης και άμεσα
απαλλάσσονται οι Εκπαιδευτές από το Ρόλο τους.
Οπωσδήποτε είναι γνωστό ότι υπάρχουν Οργανισμοί και Σχολές Πολεμικών Τεχνών, που στηρίζουν το εκπαιδευτικό τους πρόγραμμα στην «εκπαίδευση με χαμόγελα» και διαφημίζουν τους χαρούμενους ασκούμενους μέλλοντες Μαχητές (sic) τους.
Για αυτό το φαινόμενο, εμείς
οι ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ αντιλαμβανόμαστε ότι οι Εκπαιδευτές αυτοί θεωρούν την "Πολεμική
Τέχνη" τους οδοντόπαστα, σερβιέτα ή γενικά προϊόν προς εκποίηση - στα πρότυπα των τηλεοπτικών διαφημίσεων. Ισως θέλουν να πείσουν τον θεατή να αγοράσει την «πραμάτεια τους». Θεωρούν τους
Εκπαιδευόμενους ως εν-δυνάμει καταναλωτές της “Πολεμικής Τέχνης” που πρεσβεύουν.
Επί ουδέν λόγω είναι κοινωνοί Στρατιωτικής
Παιδείας, ούτε έχουν μελετήσει κάποιο Στρατιωτικό εγχειρίδιο εκπαίδευσης.
Τώρα αν αυτοί οι Εκπαιδευτές
θεωρούν εαυτούς καλύτερους από τον Ονάσαναδρο και τον Ξενοφώντα λόγω επαφής με
κάποια μαγική τέχνη, με Μύστες δασκάλους (ή Σαμάνους της Ασιατικής Στέπας) εμείς τί να πούμε...
Στους "χαρούμενους ασκούμενους"
και μέλλοντες Μαχητές των Σχολών αυτών, έχουμε μόνο να πούμε ότι θα είναι πολύ
τυχεροί εάν θα χάσουν μόνο τα δόντια τους στην πρώτη τους επαφή με χειροδύναμο
αντίπαλο.
Στους υπέρτατους γνώστες
αρχέγονων Πολεμικών Τεχνών, συστήνουμε το http://www.barbie.com/
προς ενσωμάτωση στο Κεφάλαιο “Χαρούμενη Εκπαίδευση και Χαμόγελο” των εκπαιδευτικών
τους προγραμμάτων και μοναστηριακών συγγραμμάτων.
Ως επίλογο, καταλήγουμε (έως
ότου αποδειχθεί το αντίθετο με στοιχεία), ότι το "χαμόγελο του
αλόγου" δεν αποτελεί μια εκ των Στρατιωτικών Αρετών, ούτε στοιχείο Στρατιωτικής
Εκπαίδευσης.
Εάν φυσικά παρουσιαστεί κάποιο
Στρατιωτικό Εγχειρίδιο, το οποίο τεκμηριώνει επιστημονικά το αντίθετο,
ευχαρίστως να αναιρέσουμε τα ανωτέρω (πάντα γαρ ενδέχεται και άλλως έχειν, όπως εχει γράψει ο Μεγάλος Ελληνας Φιλόσοφος Αριστοτέλης)
Σύλλογος Ιστορικών Μελετών ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ
ΥΓ. θυμίζουμε ότι:
1. Οι εκπαιδευτές των Νοτιοαφρικανικών Ειδικών δυνάμεων τονίζουν στους
καταδρομείς ότι "..η λεοπάρδαλη γυμνώνει τα δόντια της μόνο όταν επιτίθεται για να σκοτώσει το
χιμπατζή που επιδείκνυε χαζά τα δόντια του…."
2. Οι Στρατιωτικοί
εκπαιδευτές παγκοσμίως αντιμετωπίζουν τους εξυπνάκηδες νεοσυλλέκτους με τη φράση
«Σβήσε αυτό το χαμόγελο από το πρόσωπό σου, μην το κάνω εγώ!»
3. Ο Σύλλογος Ιστορικών Μελετών
ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ είναι ο Φορέας της μακραίωνης
και διαχρονικής (15ος αιώνας πχ – 15 αιώνας μχ) Παράδοσης των
Θωρακισμένων Ελλήνων. Είναι μια παράδοση που δεν σχετίζεται μόνο με το Πόλεμο,
καθώς ο βαρύς οπλισμός χρησιμοποιούνταν από Εμπόρους, Διπλωμάτες, Ιερείς,
Άρχοντες και Ηγέτες.
Η Παράδοση των Ελλήνων που
φέρουν βαριές πανοπλίες αποτελεί βασικό συστατικό του Ελληνικού Πολιτισμού,
καθώς η Παράδοση δεν σταματάει με το τέλος της χρήσης βαριών πανοπλιών τον 16ο
σιώνα, αλλά έχει φτάσει ως τις μέρες μας μέσα από τις συλλογική μνήμη του
Ελληνικού Έθνους.
Ως παράδειγμα αναφέρουμε τις
αναπαραστάσεις του Μέγα Αλέξανδρου τοιχογραφίες από τον Θεόφιλο και τις
Εκκλησιαστικές Αγιογραφίες που σχεδόν
στο σύνολο τους απεικονίζουν αρματωμένους Αγίους-Πολεμιστές.