"To the world you are one person. To a rat you are the world "

Mια πολύ διαφορετική προπόνηση αλλά και ιδιαίτερα συγκινητικές στιγμές για τους συμμετέχοντες της Κυριακάτικης τοξευτικής συνάντησης, καθώς αυτή αφιερώθηκε στην Παγκόσμια Μέρα Αρουραίων (World Rat Day) και στην Παγκόσμια Μέρα Παραμελημένων Ζώων (World Stray Animals Day) - που συνεορτάζονται την 4η Απριλίου.

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή... στην προπόνηση κατεύθασαν η Σοφία και η Όλγα με 5 χαριτωμένους μικρούς αρουραίους, τον Claus, τον Bilbo, τον Frodo και δύο χωρίς όνομα... αμέσως θυμηθήκαμε δύο παλαιά και αγαπητά μέλη του Συλλόγου, τον εξαίρετο Αριστόδημο (ο Ομηρικός "άχθος αρούρης" του Συλλόγου), αλλά και τον συμπράκτη του, τον αξιολάτρευτο Στέφανο...

Το "χαμόγελο του αλόγου" και η εκπαίδευση του Πολεμιστή - Μέρος Β'

"Remember, you will fight as you train!" - "Θυμήσου, θα πολεμήσεις όπως έχεις εκπαιδευτεί"

General William F. DePuy, 1ος Διοικητής U.S. Army's Training and Doctrine Command (TRADOC)

Με αστεμφές ενδιαφέρον παρακολουθούμε τον τελευταίο καιρό να διαφημίζονται ευφάνταστες μαχητικές πρακτικές - σαφώς επηρεασμένες από ακροβατικές επιδείξεις τσίρκων προελεύσεως Κεντρικής / Ανατολικής Ευρώπης - που όχι μόνο παρουσιάζονται ως σύγχρονες πολεμικές τέχνες, αλλά καλούν και “προετοιμάζουν για πόλεμο” (sic) τους εκπαιδευόμενους σε αυτές.

"Τσίρκο",σύμφωνα με τα λεξικά είναι α) οι επιδείξεις γεγυμνασμένων ίππων ή και άλλων ζώων, ακροβατών και άλλων εξημερωμένων ζώων συνοδευόμενα από παραστάσεις μίμων ή ταχυδακτυλουργών,  β) ο εκτελών τις ανωτέρω επιδείξεις θίασος

Φυσικά και η ενασχόληση με κάθε Μαχητική / Πολεμική τέχνη είναι εξόχως επωφελής. Ιδιαίτερα σημαντική είναι επίσης η διάσωση Ιστορικών Πολεμικών Τεχνών για λόγους Παράδοσης και Ιστορικής συνέχειας, πχ Μεσαιωνική Σπαθασκία, Οπλιτική Μάχη, εφόσον βασίζεται σε επιστημονικά δεδομένα. Ακόμα και η ενασχόληση με ακροβατικές επιδείξεις τσίρκου είναι εξαιρετική γυμναστική, καμιά ένσταση δεν έχουμε.

Το να καλείς και να προετοιμάζεσαι όμως για πόλεμο ή ακόμα και να προετοιμάζεσαι για συνήθη σενάρια αυτοάμυνας, είναι πολύ κάτι διαφορετικό...

Μελετώντας σύγχρονες τακτικές και πρακτικές μάχης, έχουμε να πούμε ότι το να εκπαιδεύεσαι για σύγχρονο πόλεμο με άλογα, αλαβάρδες, τόξα και κοπίδες μπορεί να είναι ρομαντικό, ίσως και να εγείρει μνήμες παλιών εποχών συνοδευόμενες από οπτασίες μαγικών πνευμάτων, αλλά οπωσδήποτε δεν ούτε πολύ έξυπνο ούτε αποτελεσματικό… για τους επεσβόλους εκπαιδευτές των εν λόγω στάβλων έχουμε να πούμε ότι ονειροβατούν… όσο για τους εκπαιδευόμενους τους, σε πραγματικό πεδίο μάχης νομοτελειακά θα καταλήξουν σαν τους Πολωνούς Ιππείς του Β ΠΠ… Παρ. (1) 

Αναρωτηθείτε, ποιο από τα 3 κάτωθι σενάρια είναι το πιο πιθανό; 

1. Δέχεστε επίθεση από χειροδύναμο άτομο, που τελεί υπό την επήρεια διεγερτικών και αμφεταμινών ουσιών
2. Σε ένοπλη συμπλοκή αδειάζετε τις μισές γεμιστήρες που έχετε στο γιλέκο σας πάνω σε ένοπλους αντίπαλους
3. Ξαφνικά ξεσπά μια Επική μάχη, πιάνετε το Ελληνο-Σκυθικό τόξο σας φτιαγμένο από βούρλο (sic), ταχύτατα ιππεύετε τον ίππο σας (που μόλις έχει επιστρέψει από το θαλάσσιο μπάνιο του), και επελαύνετε με μια αλαβάρδα υπό-μάλης επιδεικνύοντας την οδοντοστοιχία σας... Στο τέλος της μάχης, τραγουδάτε τον μελοποιημένο ύμνο του στάβλου σας εν μέσω κατάκοιτων εχθρών…. Παρ. (2)

Εκτός και αν είστε Στρατιωτικός, Αστυνομικός, εργάζεσθε σε επικίνδυνη ζώνη ή πλοίο ως Μισθοφόρος, προστατεύετε το σπίτι σας σε μια πόλη της Συρίας από αντάρτες ή άλλη εμπόλεμη κατάσταση, η στατιστική δείχνει ότι το πρώτο σενάριο είναι το πλέον πιθανό. Στην περίπτωση της Μάχης Σώμα με Σώμα απέναντι σε σκληρό και αποφασισμένο αντίπαλο, η μόνη ελπίδα επιβίωσης είναι η εκπαίδευση σε τεχνικές που ανταποκρίνονται σε αυτές τις συνθήκες μάχης. Στην περίπτωση ένοπλης Μάχης με αγχέμαχα όπλα, η εξοικείωση στη σωστή σπαθασκία ή χρήση μαχαιριού θα είναι σωτήρια. 

Στην περίπτωση του δεύτερου σεναρίου, της ένοπλης Μάχης με πυροβόλα όπλα, χρειάζεται αντίστοιχη και ρεαλιστική εκπαίδευση και κατάλληλη τακτική. Και φυσικά σε καμιά φάση της συμπλοκής δεν προβλέπεται να χαμογελάμε ηλιθίως, ούτε και να δείχνουμε τα δόντια μας στον αντίπαλο... το "χαμόγελο του αλόγου" είθισται στους καλλιτέχνες και στους πραματευτές όταν πείθουν το κοινό τους, όχι σε καταστάσεις μαχητικής έντασης.

Το τρίτο σενάριο, αυτό της επικής μάχης με αλαβαρδο-φόρα επέλαση, είναι εντελώς απίθανο να συμβεί. Εάν έχετε εκπαιδευθεί σε αυτόν τον τρόπο πολέμου, μηδενικές πιθανότητες έχετε να χρησιμοποιήσετε τις ακροβατικές τεχνικές τσίρκου που ο ρομαντικός don Quijote διδάσκαλος σας εμφύσησε και ενέπνευσε. Σε αυτό το σενάριο, ελεύθερα μπορείτε να χαμογελάτε να επιδεικνύετε τα δόντια σας και να χλιμιντρίζετε... μην ανησυχείτε... όλα αυτά που βιώνετε είναι μόνο στην φαντασία ή στον ύπνο σας - και χαρείτε το αναλόγως... 

Προφανώς όποιος δηλώσει ότι αντιμετώπισε ή περιμένει να βιώσει επί ρεαλιστικών συνθηκών, συνθήκες μάχης 15ου - 16ου αιώνα, χρήζει άμεσης ψυχιατρικής συνδρομής...

Οπωσδήποτε η κάθε δεξιότητα στη μάχη είναι σημαντική. Για παράδειγμα, από τα Μεσαιωνικά Εγχειρίδια Σπαθασκίας μπορούμε να απομονώσουμε διαχρονικές τεχνικές και πρακτικές που έχουν χρήση στη  σύγχρονη πραγματικότητα. Και η ιππασία είναι ακόμα σημαντική στο σύγχρονο πεδίο μάχης, υπό ιδιαίτερες συνθήκες: στις πρόσφατες πολεμικές επιχειρήσεις στην Οσετία, μονάδες Ρώσων Σπέτσναζ κινήθηκαν με άλογα μέσα από ορεινές περιοχές και υπερκέρασαν τις εχθρικές γραμμές, προκειμένου να αποφύγουν το όποιο ηλεκτρονικό ίχνος που θα πρόδιδε την κίνησή τους. 

Ποια η αξία όμως της απόπειρας λογχισμού με ranseur Παρ. (3) υπό-μάλης, με τον ίππο σε πλήρη ταχύτητα, χωρίς σέλα; Να διευκρινίσουμε ότι η συγκεκριμένη πρακτική παρουσιάζεται και διδάσκεται μεν από ιπποκόμους γνωστού στάβλου, είναι δε εντελώς ανιστόρητη καθώς δεν αναφέρεται σε κανένα διασωθέν πολεμικό εγχειρίδιο - σαφώς αποτελεί ευφάνταστο "πολεμικό νεολογισμό" που χρησιμοποιείται για την εμπορική προώθηση νεο-αφιχθείσης "πολεμικής τέχνης". 

Και γιατί όχι;... ίσως το λογοτεχνικό πνεύμα του Miguel de Cervantes Saavedra να έχει κάνει μια στάση στις παρυφές του Υμηττού...

Η πραγματική ερώτηση είναι αν υπάρχει ουσία στο να εκπαιδευόμαστε σε ευφάνταστες και μη-χρηστικές μαχητικές τέχνες. Εάν είναι ουσιαστική η εκπαίδευση σε μη-ρεαλιστικά σενάρια Μάχης.

• γιατί να μην χρησιμοποιήσουμε τον ίδιο χρόνο για ουσιαστική εκπαίδευση σε Μάχη εκ του Συστάδην (ένοπλη ή άοπλη) με ορθές τακτικές χρήσης όπλων και κίνηση;
• γιατί να μην χρησιμοποιήσουμε τον ίδιο χρόνο για ουσιαστική εκπαίδευση σε δεξιότητες ιππασίας, όπως μεγάλες πορείες σε ορεινούς όγκους, κατά τα πρότυπα των Σπέτσναζ; 

Η απάντηση είναι απλή... ουσία υπάρχει στο να εκπαιδευόμαστε σε σενάρια και πρακτικές που έχουν εφαρμογή και θα μεγιστοποιήσουν την αποτελεσματικότητα μας κατά τη διάρκεια της συμπλοκής.

Αυτοί που πραγματικά προετοιμάζονται για πόλεμο εκπαιδεύονται με βάση σοβαρά εκπαιδευτικά εγχειρίδια (http://www.usarmycombatives.com/), σε ουσιαστικές και περιεκτικές Μαχητικές Τέχνες, με κύρια έμφαση στη Μάχη εκ του Συστάδην: Βαριά Πυγμαχία, Παγκράτιο, Πάλη, χρήση Όπλων (ανάλογα με τον τύπο των επιχειρήσεων). Σε αυτό το πλαίσιο, στάβλοι με ατροφικούς don Quijote και αδύναμες Dulcineae, μηδενική αξία έχουν.

Στην ουσιαστική εκπαίδευση, το χαμόγελο στα πρόσωπα εκπαιδευτών και εκπαιδευομένων είναι δείγμα μαχητικής ανικανότητας και πολεμικής ασχετοσύνης - ισχύει πάντα το γνωστό γνωμικό "τα παιδία παίζει". 

Και γιατί όχι;... ίσως το πλατύ χαμόγελο τους να πηγάζει από τις επιτριβές της ανατομίας  του ανθρώπινου σώματος στους σπονδύλους του ίππου...

Όλα τα άλλα είναι σάλτσες πολεμικές και η καλύτερη εκπαίδευση για σάλτσες είναι τα βιβλία Μαγειρικής… ως έμπρακτη βοήθεια στις αδύναμες Dulcineae αλαβαρδο-φέρουσες μαγείρισσες,   προτείνουμε το γνωστό βιβλίο 

http://www.amazon.com/Greek-Cookery-Nicholas-Tselementes/dp/0685090353

Αντιλαμβανόμαστε ότι για τους ατροφικούς don Quijote το εκπαιδευτικό εγχειρίδιο Μάχης που προτείνουμε ανωτέρω (http://www.usarmycombatives.com/) πέφτει λίγο βαρύ στο σύνολό του, ας ξεκινήσουν με το Κεφάλαιο 2-09 (Warm Ups and Stretches).

Όσο για την κάτωθι φωτογραφία, όχι δεν είναι ο Οβελίξ με Ρωμαϊκά κράνη… 

Παραπομπή (1)

Κράνη Πολωνών Ιππέων που αντιμετώπισαν την Wehrmacht στις αρχές του ΒΠΠ…

Παραπομπή (2)

Στους ριψάσπιδες, διεθνούς ακτινοβολίας "μαχητές" (αν και αρνητές Στρατιωτικής Θητείας) αφιερώνουμε το ποίημα του αρχαίου λυρικού Αρχίλοχου. Στους πολεμικούς στάβλους που υποθάλπουν ριψάσπιδες, προτείνουμε να ενσωματώσουν τους στίχους αυτούς στον μελοποιημένο τους ύμνο (sic)

«ἀσπίδι μὲν Σαΐων τις ἀγάλλεται͵ ἣν παρὰ θάμνωι͵ ἔντος ἀμώμητον͵ κάλλιπον οὐκ ἐθέλων· αὐτὸν δ΄ ἐξεσάωσα. τί μοι μέλει ἀσπὶς ἐκείνη; ἐρρέτω· ἐξαῦτις κτήσομαι οὐ κακίω?

Ενδεικτική ελεύθερη μετάφραση:

«Την ασπίδα μου κάποιος Σάιος (Θράκας) τη χαίρεται, αυτή που χωρίς τη θέλησή μου σ’ ένα θάμνο τη παράτησα, Το εαυτό μου έσωσα! Τι με καίει για κείνη την ασπίδα; Θ’ αποκτήσω άλλη καλύτερη»


Παραπομπή (3)

Επισημάνουμε την διαφορά Ranseur και Halberd/Halabard. Πρόκειται για διαφορετικά όπλα, κάτι το οποίο εμφανώς σύγχρονοι don Quijote διδάσκαλοι αγνοούν...

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:  

Σκοπός (και) αυτού του άρθρου εν μέσω μιας σειράς  άρθρων εφάμιλλου περιεχομένου που έχουν ήδη γραφτεί δεν είναι η νουθέτηση  εκκολαπτόμενων - και μη -  διδασκάλων παροπλισμένων πολεμικών τεχνών.

Σκοπός μας, ως Σύλλογος Ιστορικών Μελετών με συνεχείς Ακαδημαϊκές αναγνωρίσεις, είναι η τήρηση της ηθικής υποχρέωσης του Συλλόγου, ως προς την  αποκατάσταση της Ιστορικής ακριβείας και αληθείας απέναντι σε παραπλανητικά δημοσιεύματα που διαχέουν Ιστορικές ανακρίβειες, και τα οποία επί της προκειμένης:

1. αυθαίρετα τοποθετούν σε προγενέστερες εποχές  σύγχρονους όρους τακτικής μάχης
2. δημιουργούν νεολογισμούς πολεμικών πρακτικών και αυθαίρετα αναφέρουν ότι αυτοί οι νεολογισμοί,μερικών εβδομάδων υπάρξεως, εχρησιμοποιούντο μερικούς αιώνες πριν.

Ασφαλώς και στον κόσμο του ρομαντισμού, όπως έλεγε και ο Blaise Pascal, σύγχρονος του Miguel de Cervantes Saavedra, "η καρδιά έχει τους λόγους της που η λογική δεν ξέρει".