Το παράδοξο του βέλους και ο σύγχρονος ιππαλεκτρύων

“Στο Παράδοξο του βέλους, ο Ζήνων ισχυρίζεται ότι για να υπάρξει κίνηση, ένα αντικείμενο πρέπει να αλλάξει τη θέση που κατέχει.

Δίνει ένα παράδειγμα ενός βέλους κατά την πτήση. Δηλώνει ότι σε κάθε μία χρονική στιγμή, το βέλος ούτε κινείται προς όπου είναι, ούτε όπου δεν είναι. Δεν μπορεί να κινηθεί προς όπου δεν είναι, γιατί δεν υπάρχει χρόνος που μεσολαβεί για να μετακινηθεί εκεί. Δεν μπορεί να κινηθεί προς όπου είναι, γιατί είναι ήδη εκεί. Με άλλα λόγια, σε κάθε χρονική στιγμή δεν υπάρχει καμία κίνηση. Αν όλα είναι ακίνητα σε κάθε στιγμή, και ο χρόνος αποτελείται εξ ολοκλήρου από στιγμές, τότε η κίνηση είναι αδύνατη.”

Πηγή:

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%B4%CE%BF%CE%BE%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%96%CE%AE%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%B1

Πριν από 2500 χρόνια ο Ζήνωνας τόξευσε στη καρδιά της επιστημονικής σκέψης με ένα βέλος που έμεινε ακίνητο, παγωμένο στον χώρο-χρόνο… άλλοι πιστεύουν ότι το πολύ να έχει μετακινηθεί ελάχιστα μικρο-χιλιοστά έκτοτε, επαληθεύοντας τις αρχές της κβαντικής φυσικής… άλλοι υποστηρίζουν ότι το βέλος αυτό με την ακινησία του, εξέλιξε την ανθρώπινη σκέψη που το επιτάγχυνε και τελικά έφτασε στον στόχο του…

Όπως και να έχει, είναι βάσιμο να υποστηρίζουμε ότι ο Ζήνωνας είχε τοξευτική παιδεία, ίσως ήταν και ο ίδιος ένας εξαίρετος τοξότης! Η παράδοξη βολή του οφείλει να είναι σημείο αναφοράς για την Ελληνική Τοξευτική Παράδοση και αποτελεί αδιάσειστο στοιχείο που τεκμηριώνει την σχέση των κοινωνιών του αρχαίου Ελληνικού κόσμου με την τοξευτική κουλτούρα.

Ένα σημαντικό στοιχείο που έμμεσα πραγματεύεται ο Ζήνωνας στο “Παράδοξο του Βέλους” είναι η επίδραση της βαρύτητας… το βέλος ακινητοποιήθηκε στο χωροχρόνο, αψηφώντας όχι μόνο την ωστική δύναμη της χορδής του τόξου, αλλά και την βαρυτική έλξη! Αυτή η παράμετρος δεν είναι τόσο εμφανής είναι όμως ιδιαίτερα σημαντική, ίσως ενώνει το παρελθόν της Ελληνικής Τοξοβολίας με το σήμερα… κάποιες σύγχρονες Ελληνικές τοξεύσεις φαίνεται να αψηφούν την βαρυτική έλξη, εξελίσσοντας το Παράδοξο του Ζήνωνα ή (γιατί όχι) δημιουργώντας το δικό τους Παράδοξο!

Ακολουθώντας την παραδοσιακή επιστημονική σκέψη και τους κλασσικούς φυσικούς νόμους, ο τοξότης προκειμένου να τοξεύσει σε μεσαίες (20 - 70 μέτρα) και ειδικά σε μεγάλες αποστάσεις (70 - 300+ μέτρα), πρέπει να εκτελέσει βολή με γωνία ανύψωσης 20 - 45 μοιρών σε σχέση με τον οριζόντιο άξονα - πάντα λαμβάνοντας υπόψιν την απόσταση, τα χαρακτηριστικά του τόξου και του βέλους, και άλλες παραμέτρους.

Ο Αρχηγός της Τοξευτικής Ομάδας ΚΟΡΥΒΑΝΤΩΝ, Σπυρίδων Μπάκας, στον Διεθνή Διαγωνισμό Μέγιστου Βεληνεκούς "Flying Shooting", Borzewisko Πολωνίας, 12 Απριλίου 2014 - 8η θέση με βολή στα 202 μέτρα στην κατηγορία βαριών τόξων (Grozer 56# Scythian Biocomposite)

Ο Σύλλογος Ιστορικών Μελετών ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ μέσω της Ομάδας Παραδοσιακής Τοξοβολίας, έχει μια ιδιαίτερη σχέση με τις τοξεύσεις μακρού βεληνεκούς, τόσο αθλητικά καθώς:

• έχει καθιερώσει την προπόνηση σε τοξεύσεις μεγάλων αποστάσεων, ήδη από το 2012
• συμμετέχει σε εξειδικευμένους Διεθνείς Αγώνες Flying Shooting (Αμάσεια 2013, Borzewisko Πολωνία 2014)
• Μέλη του φέρουν ιδιαίτερες επιδόσεις και βραβεία (Γεώργιος Γκάτσος, Κωσταντινούπολη  Ιουνίου 2012 με επιτυχή βολή σε σταθερό στόχο τύπου Puta στα 100 μέτρα)

όσο και σε επίπεδο έρευνας, όπως η μελέτη του Σπυρίδωνα Μπάκα “Ο Αναξαγόρας απο την Ολβία του Πόντου. Η πρώτη καταγραφή τόξευσης μακρινών αποστάσεων στην Ιστορία”

http://koryvantes.blogspot.gr/2013/05/blog-post_27.html

Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον λοιπόν είδαμε να διαφημίζονται τοξεύσεις σε “μεσαίες και μεγάλες αποστάσεις” και να παρουσιάζονται φωτογραφίες προπονήσεων με τα τόξα σε μηδενική γωνία ανύψωσης... μετά από 9 χρόνια ενασχόλησης με την τοξοβολία, οι εν-λόγω τοξοβόλοι δεν γνωρίζουν ότι οι μακρινές αποστάσεις απαιτούν βολή υπό γωνία; άραγε δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει ο όρος “μεσαίες και μακρινές αποστάσεις”; 

το πιθανότερο είναι τα τόξα με τις βαριές λίβρες πέφτουν δύσκολα στους ατροφικούς, λόγω έλλειψης σωματικής ρώμης, και συνεχίζουν να εκτελούν “μακρινές βολές” στην ιλιγγιώδη απόσταση των 10 μέτρων.

Μήπως όμως συμβαίνει κάτι άλλο πιο ενδιαφέρον; ίσως γινόμαστε μάρτυρες ενός έναν νέου “Παράδοξου” - το βέλος να αψηφεί το νόμο της βαρύτητας (όπως αυτό του Ζήνωνα) και αέναα να κινείται δίχως να μεταβάλλεται το ύψος πτήσης του; Αν ισχύει κάτι τέτοιο, οπωσδήποτε δένεται το παρελθόν με το μέλλον της Ελληνικής Τοξοβολία και αποδεικνύεται η συνέχεια της παράδοσης….

και η (αγαπημένη μας) Σαμανική εκδοχή…

Στην εκδοχή αυτή, οι μακρινοί τους Δάσκαλοι στα μαγικά μοναστήρια της ανατολής, που εποπτεύουν ανελλιπώς και συμβουλεύουν,  τους έχουν μεταλαμπαδεύσει την τελετή του Χορού του Ήλιου;

Στο μαγικό μυστήριο τούτο, καρφώνεται ένα βέλος στην γή και οι τοξότες χορεύουν γύρω του κοιτάζοντας τον Ήλιο. Την ίδια στιγμή,με την διαμεσολάβηση των Σαμάνων των Αλτάι της Σιβηρίας, οι τοξότες ιππεύουν την ψυχή ενός αλόγου πριν φτάσουν μπροστά στον Θεό και  του ζητήσουν να χαρίσει μαγικές δυνάμεις στα βέλη που θέλουν να ραδιουργούν. Μόλις μεταγγιστούν τα βέλη με την Σαμανική θεία χάρητα, οι τοξότες μέχρι την επόμενη άνοιξη έχουν το χάρισμα της άνευ τοξευτικής κλίσεως  τοξοβόλησης  μακρινών βολών.

Ακολουθεί η αποχώρηση του υπερήφανου διδασκάλου-ιππαλεκτρύωνα εν μέσω υποτακτικών πολεμιστών-τοξοτών που αλαλάζουν - φυσικά ο ίππος είναι ατάραχος, έχει πλήρη συναίσθηση ότι δεν διατρέχει κίνδυνο από επίδοξους σαμουράι που θωπεύονται και χαριεντίζονται.

Σε κάθε περίπτωση,οφείλουμε να ευχαριστήσουμε τους (παρ)άδοξους συν-τοξότες του συλλόγου τοξοβολίας ελευθέρας βοσκής επί της Αττικής χλόης για την ψυχαγωγία που μας προσφέρουν... ζουν στον κόσμο των πνευμάτων, της κοκκινοσκουφίτσας και των “πολεμικών ομάδων” του διδασκάλου-ιππαλεκτρύωνα τους και  δεν αντιλαμβάνονται την απόσταση που τους χωρίζει από τον κόσμο του υπαρκτού και του πραγματικού… προς ψυχαγωγία και τέρψιν των λογικών...

Ο δρόμος της (υπερ)πήδησης από τα σαμανικά παράδοξα προς την δόξα ακολουθεί τα μονοπάτια του ανθρώπινου Πολιτισμού... ξεκινάει από τα δάση, τις σπηλιές και τις κοιλάδες, έως ότου σταδιακά, απεγκλωβιστεί από τον πρωτόγονο βίο και  μετακινηθεί προς το άστυ, την πόλη, τον ‘πολιτισμό’.

ΥΓ. Ένα όχι και τόσο γνωστό ον της Ελληνικής μυθολογίας είναι ο ιππαλεκτρύων. Πρόκειται για ένα φανταστικό όν, ένα υβριδικό πλάσμα που από τη μέση και πάνω έχει τη μορφή αλόγου και από τη μέση και κάτω τη μορφή κόκορα. Το πίσω του μέρος φέρει τη φτερωτή ουρά ενός κόκορα, έχει τα φτερά ενός κόκορα καθώς και τα πόδια ενός πτηνού... Σε όσες από τις Αριστοφανικές κωμωδίες γίνεται αναφορά στον ιππαλεκτρυόνα υπάρχει μία διάθεση αστειασμού που αφορά τόσο το μέγεθός του, αλλά και το αστείο περπάτημα του.

πηγή

http://www.terrapapers.com/?p=29380

πηγή
http://www.britishmuseum.org/research/collection_online/collection_object_details/collection_image_gallery.aspx?assetId=110969&objectId=398858&partId=1

Χρησιμοποιούμε καταχρηστικά το όνομα του συμπαθούς μυθικού πλάσματος στο περιπαικτικό μας κείμενο, καθώς η εικόνα του χαρακτηρίζει το αστείο θέαμα του προσφέρει ο αρχιδι-δάσκαλος των τοξοτών πολεμιστών, ως έφιππος υπερήφανος αλέκτωρ με βασιλικό θυρεό να περιδιαβαίνει την πολεμική του ομάδα - περιττό να υπενθυμίσουμε ότι αρέσκεται να διαφημίζεται ως αναβιωτής της Ελληνικής τοξοβολίας, έχοντας παρακολουθήσει μιας εβδομάδας σεμινάριο στην Ουγγαρία (αντιστοιχεί στη καλύτερη περίπτωση σε άσπρη ζώνη παραδοσιακής ιαπωνικής πολεμικής τέχνης) και ποτέ δεν έχει αποδείξει αυτά που τοξευτικά πρεσβεύει...